Maski wstydu
Z Wikipedii
Maski wstydu – narzędzia tortur stosowane w dawnej Europie, głównie w Niemczech, za wykroczenia błahe z perspektywy człowieka współczesnego.
Zakładano je ofiarom zakutym w dyby, obwożonym po mieście w klatkach lub czasem puszczanym na wolność. Miały wiele różnych form, zależnie od przewinienia:
- kłamcy - nosili maski, które uniemożliwiały mówienie (mogły one mieć prostopadłą blaszkę, która wchodziła do ust opierając się na języku),
- plotkarze - z długimi jęzorami.
Mogą się wydawać komiczne. W rzeczywistości były katorgą utrudniającą jedzenie, picie i spanie oraz życie rodzinne i towarzyskie.
[edytuj] Bibliografia
- Aleksander Brückner, Encyklopedia staropolska, PWN, Warszawa 1990, wyd. pierwsze fotooffsetowe.
- Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, Wiedza Powszechna, Warszawa 1972, wyd. II.
- Szymon Wrzesiński, 'Krwawa profesja. Rzecz o katach i ich ofiarach, LIBRON, Kraków 2006, wyd. I
Bocian • Chińska tortura wodna • Gruszka • Hiszpańskie buty • Kołyska Judasza • Kozi język • Kozioł czarownic (hiszpański osioł) • Krzesło inkwizytorskie • Krzyż modlitewny • Łamanie kołem • Ława tortur • Madejowe łoże • Maski wstydu • Zmiażdżenie • Toca (tortura wodna) • Wahadło (strappado, pendulum) • Widełki heretyków • Zgniatacz głowy • Zgniatacz kciuków • Żelazna dziewica
Beczka • Chłosta • Dyby • Falaka • Flet hańby • Gąsior • Kamienie hańbiące • Klatka błaznów • Kłoda • Kuna • Nabicie na pal • Piętnowanie • Praszczęta • Pręgierz • Spalenie na stosie • Sambenito