Ołeh Olżycz
Z Wikipedii
Ołeh Olżycz (ukr. Олег Ольжич), właściwie Ołeh Kandyba (Кандиба), (ur. 7 lipca 1907 w Żytomierzu, zm. 10 czerwca 1944 w Sachsenhausen) - ukraiński poeta, archeolog, działacz OUN.
Syn Ołeksandra Ołesia.
W latach 1917-1923 uczęszczał do szkoły średniej w miejscowości Puszcza Wodycja koło Kijowa. W 1923 wyemigrował wraz z rodzicami do Czechosłowacji.
W latach 1924-1929 studiował w Ukraińskim Instytucie Pedagogicznym w Pradze, studiował też archeologię na Ukraińskim Wolnym Uniwersytecie w Pradze. W jesieni 1930 obronił pracę doktorską na temat "Neolityczna ceramika Galicji".
W 1938 prowadził wykłady na uniwersytecie Harward.
Od młodości działał w ukraińskim ruchu narodowym. W 1929 wstąpił do OUN. W 1937 kierował pracą referatu kulturalno-oświatowego OUN. W latach 1938-1939 brał aktywny udział w ustanawianiu Siczy Karpackiej oraz później w jej obronie.
Po wybuchu wojny sowiecko-niemieckiej w 1941 powrócił na Ukrainę. W październiku 1941 został jednym z organizatorów Ukraińskiej Rady Narodowej we Kijowie.
W styczniu 1944, po aresztowaniu Andrija Melnyka przez gestapo, objął stanowisko Prowidnyka OUN. 25 maja 1944 został aresztowany przez gestapo we Lwowie i zesłany do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Został tam zakatowany na śmierć w nocy z 9 na 10 czerwca 1944.
