Ostrożeń głowacz
Z Wikipedii
| Ostrożeń głowacz | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | astrowce |
| Rodzina | astrowate |
| Rodzaj | ostrożeń |
| Gatunek | ostrożeń głowacz |
| Nazwa systematyczna | |
| 'Cirsium eriophorum (L.) Scop. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Ostrożeń głowacz (Cirsium eriophorum (L.) Scop.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych. W Polsce występuje jedynie w górach na południu kraju: w Pieninach, Beskidzie Żywieckim i Śląskim, w Tatrach (jedynie w Dolinie Chochołowskiej[1]), oraz w okolicach Przemyśla. Jest rzadki. Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy lub zadomowiony.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Wzniesiona, prosta, gruba, górą rozgałęziająca się. Osiąga wysokość do 1,5 m i jest nieoskrzydlona.
- Liście
- Ulistnienie skrętoległe, liście podwójnie pierzastodzielne, składające się z lancetowatych lub podługowatych odcinków, które są jeszcze podzielone na 2-3 łatki. Na spodniej stronie liście są pokryte szarym kutnerem i mają bardzo gruby nerw środkowy. Nie zbiegają wzdłuż łodygi. Szczytowe odcinki liści są silnie kolczaste.
- Kwiaty
- Zebrane w duże, kuliste koszyczki, które okryte są gęstą, siatkowatą jakby pajęczyną. Łuski okrywy koszyczków mają równowąski kształt i zaostrzony koniec, zwykle górne ich części są odgięte w dół. Koszyczki mają długość 5-8 cm, bezpośrednio pod nimi występuje kilka liści będących pośrednią formą pomiędzy liśćmi, a łuskami okrywy. Kwiaty w koszyczku mają ciemnopurpurową barwę i wszystkie są rurkowate. Ich kielich przekształcony jest w puch kielichowy. Kwitnie od lipca do września, jest owadopylny.
- Owoc
- Niełupki o długości 5-6 mm z pierzastym puchem kielichowym mającym długość 22-32 mm. Roślina wiatrosiewna.
- Biotop, wymagania
- Obrzeża lasów, suche wzgórza, gołoborza. W Tatrach występuje do regla górnego. Hemikryptofit.
[edytuj] Zmienność
Tworzy mieszańce z: ostrożeniem błotnym, o. lancetowatym, o. polnym, o. siwym, o. warzywnym[2].
[edytuj] Ciekawostki
- Nazwa głowacz pochodzi od bardzo dużych koszyczków (jak głowa na szyi)
- Mimo, że jest pokaźną rośliną, żyje krótko - tylko 2-3 lata. Po zakwitnięciu i wydaniu nasion obumiera.[1]
[edytuj] Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Zofia Radwańska-Paryska: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 1995. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
[edytuj] Biblografia
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
