Ostrożeń głowacz

Z Wikipedii

Ostrożeń głowacz
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Rodzaj	ostrożeń
Gatunek	ostrożeń głowacz
Nazwa systematyczna
'Cirsium eriophorum (L.) Scop.
Galeria zdjęć i grafik

Ostrożeń głowacz (Cirsium eriophorum (L.) Scop.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych. W Polsce występuje jedynie w górach na południu kraju: w Pieninach, Beskidzie Żywieckim i Śląskim, w Tatrach (jedynie w Dolinie Chochołowskiej^[1]), oraz w okolicach Przemyśla. Jest rzadki. Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy lub zadomowiony.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Zmienność 3 Ciekawostki 4 Przypisy 5 Biblografia 6 Zobacz też

[edytuj] Charakterystyka

Łodyga

Wzniesiona, prosta, gruba, górą rozgałęziająca się. Osiąga wysokość do 1,5 m i jest nieoskrzydlona.

Liście

Ulistnienie skrętoległe, liście podwójnie pierzastodzielne, składające się z lancetowatych lub podługowatych odcinków, które są jeszcze podzielone na 2-3 łatki. Na spodniej stronie liście są pokryte szarym kutnerem i mają bardzo gruby nerw środkowy. Nie zbiegają wzdłuż łodygi. Szczytowe odcinki liści są silnie kolczaste.

Kwiaty

Zebrane w duże, kuliste koszyczki, które okryte są gęstą, siatkowatą jakby pajęczyną. Łuski okrywy koszyczków mają równowąski kształt i zaostrzony koniec, zwykle górne ich części są odgięte w dół. Koszyczki mają długość 5-8 cm, bezpośrednio pod nimi występuje kilka liści będących pośrednią formą pomiędzy liśćmi, a łuskami okrywy. Kwiaty w koszyczku mają ciemnopurpurową barwę i wszystkie są rurkowate. Ich kielich przekształcony jest w puch kielichowy. Kwitnie od lipca do września, jest owadopylny.

Owoc

Niełupki o długości 5-6 mm z pierzastym puchem kielichowym mającym długość 22-32 mm. Roślina wiatrosiewna.

Biotop, wymagania

Obrzeża lasów, suche wzgórza, gołoborza. W Tatrach występuje do regla górnego. Hemikryptofit.

[edytuj] Zmienność

Tworzy mieszańce z: ostrożeniem błotnym, o. lancetowatym, o. polnym, o. siwym, o. warzywnym^[2].

[edytuj] Ciekawostki

• Nazwa głowacz pochodzi od bardzo dużych koszyczków (jak głowa na szyi)
• Mimo, że jest pokaźną rośliną, żyje krótko - tylko 2-3 lata. Po zakwitnięciu i wydaniu nasion obumiera.^[1]

[edytuj] Przypisy

1. ↑ ^{1,0 1,1} Zofia Radwańska-Paryska: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 1995. ISBN 83-7104-009-1. 
2. ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8. 

[edytuj] Biblografia

[edytuj] Zobacz też

Rośliny tatrzańskie