Pałac Brühla na Młocinach

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy pałacu w warszawskim osiedlu Młociny. Zobacz też: inne pałace o tej nazwie.

Pałac Brühla nr rej. 646/2 z 1.VII.1965
Wyremontowana fasada pałacu, stan na 2006
Miejsce	Warszawa Polska
Adres	ul. Muzealna 8
Projekt	Johann Friedrich Knöbel
Liczba kondygnacji	2
Rozpoczęcie budowy	1752
Ukończenie budowy	1758
Ważniejsze przebudowy	1786, 1898, odrestaurowano 1947-1949
Pierwszy właściciel	Henryk Brühl
Kolejni właściciele	1790 Michał Starzeński, 1820 rodzina de Pothsów, 1907 miasto Warszawa, Muzeum Etnograficzne, PAN, lata 90. Sławomir Tomaszewski

Zygmunt Vogel, Widok Młocin, 1803

Pałac Brühla na Młocinach (Zespół pałacowo-parkowy Młociny) to jedna z rezydencji Henryka von Brühla, a później jego syna Alojzego Fryderyka von Brühla, położona na terenie dzisiejszej dzielnicy Bielany w Warszawie przy ul. Muzealnej 8.

Wzniesiony jako rezydencja podmiejska w latach 1752-1758 dla ministra Henryka von Brühla przez Johanna Friedricha Knöbla na wiślanej skarpie, otoczony ogrodem, nazywany też "Wilanowem Północy", przez długie lata słynął z hucznych zabaw i bali. W przypałacowym zwierzyńcu trzymano rozmaite dzikie zwierzęta: żubry, dziki, jelenie i daniele, zbudowano także bażantarnię. W 1786 pałac zostaje przebudowany przez Szymona Bogumiła Zuga dla Alojzego Fryderyka von Brühla. Wraz z pałacem powstały też różne pawilony parkowe, przypuszczalnie wzniesione w latach 70. XVIII wieku przez Zuga. W pałacu bywali królowie August III Sas i Stanisław August Poniatowski^[1].

Po roku 1790 posiadłość stała się własnością Michała Starzeńskiego, a od 1820 należała do rodziny de Pothsów, z których Adolf sprzedał ją w roku 1907 magistratowi miasta Warszawy. Mocno przebudowany w 1898 roku. Zniszczony podczas działań wojennych, odrestaurowany w latach 1947-1949^[2]. W okresie po II wojnie światowej siedziba Muzeum Etnograficznego^[3], po którego likwidacji pałac stał się własnością PAN do lat 90. XX wieku.

Pałac odzyskali spadkobiercy, później właścicielem został Sławomir Tomaszewski, honorowy prezes austriackiego Forum Polonii. Pałac pozostający w fatalnym stanie technicznym miał zostać odremontowany, ale tylko w przypadku budowy w parku przez pałacem 9 nowoczesnych budynków-apartamentowców przez firmę APP POLSKA S.A z siedzibą przy ul. Iwickiej w Warszawie^[4]. Pozytywna opinia tej inwestycji przez szefa Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków Ryszarda Głowacza spotkała się ze złym przyjęciem miłośników zabytków i Biuro Naczelnego Architekta Miasta odmówiło wydania pozwolenia na budowę, uzasadniając to niezgodnością projektu z wydanymi w 2003 roku warunkami zabudowy i zagospodarowania terenu. Wobec braku zgody na budowę pałac nadal pozostaje nieremontowany, pomimo zaleceń^[5]. Wobec odwołania ze stanowiska Ryszarda Głowacza^[6] i sporu dotyczącego podziału kompetencji między Stołecznym a Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków, sprawa nadal jest nierozstrzygnięta, choć istnieje możliwość wyremontowania pałacu przez miasto na koszt właściciela^[7]. 5 września 2007 r. Stołeczny Konserwator Zabytków, Ewa Nekanda-Trepka, wydała decyzję akceptującą częściową zabudowę przypałacowego parku. Mowa jest o czterech apartamentowcach w części zachodniej i tzw. oficynach w części centralnej oraz parkingu. ^[8]