Pałac Rumiancewów i Paskiewiczów w Homlu
Z Wikipedii
Pałac Rumiancewów i Paskiewiczów w Homlu (ros. Дворец Румянцевых-Паскевичей) – zabytek architektury z XVIII-XIX wieku i główna atrakcja turystyczna Homla.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Pałac został wzniesiony w latach 1777-1796 przez rosyjskiego pułkownika Piotra Rumiancewa-Zadunajskiego – właściciela Homla, podarowanego mu po I rozbiorze Polski przez Katarzynę II ("для увеселения", czyli "dla rozrywki"). Projekt kompleksu wykonał Iwan Starow (autor m.in. pałacu w Taurydzie, Soboru Kazańskiego i ławry Aleksandra Newskiego w Petersburgu).
Zabytek jest dwupiętrowym budynkiem postawionym na wysokiej podmurówce, zakończony belwederem w kształcie sześcianu z wielką kopułą. Pierwotne wnętrze budynku było utrzymane w stylu wczesnego klasycyzmu, a ozdobą fasady były portyki korynckie. Na pierwszym piętrze mieściły się wyłącznie pomieszczenia wizytowe, na drugim – pokoje mieszkalne; podmurówka była wykorzystywana dla celów gospodarczych.
Po śmierci Rumiancewa pałac odziedziczył jego syn – dyplomata, mecenas i działacz państwowy Nikołaj Rumiancew. W 1834 roku kompleks został sprzedany za 800 tys. rubli Iwanowi Paskiewiczowi, który przeprowadził gruntowną przebudowę pałacu i kazał rozplanować park. W latach 1842-1922 przed pałacem stał wywieziony z Warszawy pomnik księcia Józefa Poniatowskiego, po traktacie ryskim zwrócony Polsce przez władze radzieckie. Do Paskiewicza należała wielka kolekcja antyków, map, książek – duża jej część była przechowywana w pałacu (obecnie w muzeum można podziwiać 300 przedmiotów z kolekcji generała).
Po śmierci Paskiewicza pałac przejął jego syn Teodor (Fiodor) z małżonką Iriną. Po rewolucji bolszewickiej pałac został upaństwowiony i przekazany muzeum krajoznawczemu w Homlu. Irinę Paskiewiczową przeniesiono do małego mieszkania na terenie miasta.
Zniszczony w czasie II wojny światowej obiekt odbudowano po wojnie i przeznaczono na muzeum i Pałac Pionierów; od czasu uzyskania przez Białoruś niepodległości budynek jest w całości wykorzystywany do celów muzealnych. Przywrócono mu wygląd wnętrz z XVIII i XIX wieku.
Do czasów rewolucji pałac zdobiło 6 rzeźb antycznych bogów, zostały one ponownie ustawione w 2006 roku.
[edytuj] Kaplica grobowa Paskiewiczów
Została zbudowana w stylu pseudoruskim w latach 1870-89 przez architekta N. Czerwińskiego. Pochowano w niej szczątki rodziny Paskiewiczów.
