Pałac w Siedlcach
Z Wikipedii
Pałac w Siedlcach – ruiny barokowego pałacu w Siedlcach w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin.
Ruiny pałacu położone są w południowo-zachodniej Polsce w północno-wschodniej części Wysoczyzny Lubińskiej, około 7 km na wschód od Lubina, we wsi Siedlce, na południowy-wschód od kościoła.
Spis treści |
[edytuj] opis
Pałac w stylu barokowym o kształcie typu "entre cour et jardin" zbudowany na planie prostąkątnej podkowy, charakteryzujący się przesunięciem kondygnacji reprezentacyjnej z piętra do podwyższonego parteru. Budowla parterowa, kryta dachem mansardowym, mieszczącym dodatkową kondygnację mieszkalną. Boczne skrzydła pałacu zwrócone w kierunku wjazdu traktowane były jako człony niespójne z rdzeniem pałacu. Środkową część pałacu zajął ciąg paradny, złożony z westybulu i klatki schodowej i wielkiej sali balowej. Od zewnątrz odpowiadały mu piętrowe ryzality o ścianach dzielonych pilastrami zwieńczonch attyką, na których ustawiono wazony i rzeźby alegoryczne cztery posągi – personifikacje pór roku. Osie fasad akcentowały portale barokowe i przyczółki z kartuszami herbowymi. Od frontu pałac poprzedzał dziedziniec honorowy, do którego wiodła aleja lipowa. Po przeciwnej stronie rozlokowano ogród parkowy.
[edytuj] Historia
W II połowie XVI wieku powstał renesansowy dwór dla rodziny von Nostitz. W latach 30. XVIII wieku Caspar Otto członek znanego na Śląsku rodu Nostitzów przebudował renesansowy dwór na barokowy pałac, przy udziale architekta z kręgu Martina Frantza. Przebudowa objęła pałac i otoczenie. Pałac otrzymał nowoczesny w tamtych latach kształt w typie entre cour et jardin charakteryzujący się przesunięciem kondygnacji reprezentacyjnej z piętra do podwyższonego parteru, dostosowując w ten sposób budowlę do zmienionych potrzeb użytkowników.W 1751 roku posiadłość nabył Ludwik Anton von Wechmar zaś jego potomkowie pośiadłość utrzymywali do 1945 roku. Nowy właściciel jako oficer armii pruskiej, brał czynny udział w wojnach śląskich. Rany odnieśione na polach bitew zmusiły go w 1758 roku do porzucenia służby. Król Fryderyk Wielki uchonorował go medalem za męstwo, zaś oficerowie dawnego jego regimentu przekazali w darze 25 olejnych obrazów z własnymi wizerunkami. Do 1945 roku obrazy zdobiły jedną z pałacowych komnat. W XIX wieku w pałacu przeprowadzono niezbędna prace renowacyjne. Ostatnim właścicielem pałacu był Hans Heinrich von Wechmar, który w latach 30. XX wieku zasłynął jako organizator bali karnawałowych z barwnymi pochodami, które przyciągały do Siedlec gości z całego Śląska. Pałac z działan wojennych II wojny światowej wyszedł bez zniszczeń. W latach 1945-47 w pałacu stacjonowali żołnierze radzieccy. Po opuszczeniu pałacu przez wojsko właścicielem pałacem zarządzał miejscowy PGR. W powojennym okresie pałac ogołocono z wyposażenia i dzieł sztuki. W 1960 roku wykonano prace zabezpieczające, które jednak nie uchroniły zabytku przed zniszczeniem. Pałac w latach 70. XX wieku, niewłaściwie gospodarowany i rozkradany zaczął popadać w ruinę, w 1980 roku istniał jeszcze dach a obecnie stanowi poważne zagrożenie.
[edytuj] Pałac dzisiaj
W 1980 roku pałac pokryty był jeszcze dachem. Do chwili obecnej zachowały się tyłko mury z widocznymi portalami barokowymi i kartuszami herbowymi. Całość ruin pałacu porasta samosiew i rośliny ruderalne.
[edytuj] Inne
Pałac w Śiedlcach, wpisany jest do rejestru zabytków pod poz.270 z dn. 10.05.1951 r.
