Paweł Twardy
Z Wikipedii
Paweł Twardy (ur. 19 lutego 1737 w Trzycieżu koło Cieszyna - zm. 20 grudnia 1807 we Wrocławiu) - polski duchowny ewangelicko-augsburski, wydawca i pisarz religijny.
Urodził się w rodzinie stelmacha. Naukę rozpoczął w 1747 r. w Cieszynie. W latach 1758-1760 studiował teologię na uniwersytecie w Halle. Po okresie zatrudnienia jako nauczyciel prywatny w rodzinie kupca Langera, w latach 1762-1764 był nauczycielem języka polskiego w Korpusie Kadetów w Berlinie. Od roku 25 stycznia 1765 r. był polskim pastorem (proboszczem) przy kościele św. Krzysztofa we Wrocławiu i pozostał na tym stanowisku aż do przejścia na emeryturę. W 1766 r. wydał w Brzegu postyllę ks. Samuela Dambrowskiego, w 1768 r. tamże Biblię wg polskiej edycji z Halle z 1726 r. W 1778 r. ogłosił drukiem w Brzegu Modlitwy dla nabożnego chrześcianina, mające kilka wydań (przynajmniej 1800, 1845), w 1888 zmodernizowane pod względem językowym przez ks. Jerzego Gabrysia, proboszcza parafii ewangelickiej w Krakowie (także 1890). Ogłosił drukiem drobne pisma, zarówno w języku polskim, jak niemieckim. Ks. Paweł Twardy ustanowił stypendium dla polskich studentów teologii z Wrocławia i Cieszyńskiego, które przetrwało do czasów I wojny światowej. Jego syn, ks. Paweł Chrystian Twardy (ur. 1768), był duchownym pomocniczym przy kościele św. Marii Magdaleny, a następnie polskim duszpasterzem w Wilczkowie.
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Estreicher, Bibliografia Polska, t. 31, Kraków, nakł. PAU, 1936 (repr. Warszawa, WAiF, 1977)
- Jan Szturc, Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI-XX wieku, Bielsko-Biała, Augustana, 1998, ISBN 83-85970-50-9
