Piotr Skuratowicz
Z Wikipedii
Piotr Skuratowicz (ur. 1 sierpnia 1891 w Mińsku, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – generał brygady WP.
Służył przed 1917 w armii carskiej, następnie w I Korpusie Polskim w Rosji, a po przedostaniu się przez Murmańsk do armii gen. Hallera we Francji powrócił z nią w czerwcu 1919 do kraju. Pełnił służbę w 6 Pułku Strzelców Konnych (1920-1922), 8 Pułku Ułanów (1922-1924) i Centrum Wyszkolenia Kawalerii (1924-1929. W kwietniu 1929 został dowódcą 10 Pułku Strzelców Konnych w Łańcucie, a w październiku 1932 dowódcą XII Brygady Kawalerii w Ostrołęce. W latach 1937-1939 był szefem Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1939 został mianowany generałem brygady.
Podczas kampanii wrześniowej dowodził grupą "Dubno". Po agresji radzieckiej 17 września 1939 r. i aneksji wschodnich terenów II Rzeczypospolitej, zatrzymany przez NKWD i wywieziony do obozu w Starobielsku. W 1940 zamordowany w siedzibie NKWD w Charkowie.
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Aleksandra Kaczyńskiego z dnia 5 października 2007 został mianowany pośmiertnie do stopnia generała dywizji[1]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".
[edytuj] Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Medal Niepodległości
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
[edytuj] Zobacz też
- generałowie polscy
- generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
- generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej awansowani w 2007 r.
- generałowie polscy w niewoli
- generałowie w ujęciu historycznym - statystyka
Przypisy
- ↑ Monitor Polski Nr 85 z dnia 16 listopada 2007 r., poz. 885
