Pistolet maszynowy Lanchester

Z Wikipedii

Lanchester

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Rodzaj	pistolet maszynowy
Historia
Prototypy	1940
Produkcja seryjna	1940 - 1942
Dane techniczne
Kaliber	9 mm
Nabój	9 mm Parabellum
Wymiary
Długość	751 mm
Długość lufy	200 mm
Masa
broni	4,34 kg (własna)
Inne
Prędkość pocz. pocisku	380 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	600 strz./min
Zasięg skuteczny	200 m

Lanchester to angielski pistolet maszynowy z okresu II wojny światowej.

[edytuj] Historia

Po ewakuacji wojsk brytyjskich z Dunkierki, dowództwo RAF zdecydowało w wyposażenia oddziałów obrony lotnisk w pistolety maszynowe. Ponieważ sytuacja była nadzwyczaj krytyczna i brakowało czasu na opracowanie własnej konstrukcji tego typu, postanowiono skopiować niemiecki pistolet maszynowy MP28. Do prac nad projektem przyłączyła się także brytyjska marynarka wojenna, a po serii raczej dziwnych i skomplikowanych decyzji okazało się w końcu, że jedynym użytkownikiem tej broni została Admiralicja.

Lanchester otrzymał swoją nazwę od nazwiska George'a Lanchestera, który w tym czasie prowadził angielskie zakłady zbrojeniowe Sterling Armament Company. Była to bardzo solidna i niezawodna broń, znakomicie nadająca się do przeznaczonej jej roli. Stanowiła także niejako przeciwieństwo Stena, który był produkowany w niemalże chałupniczy sposób. Lanchestery były produkowane z najlepszych materiałów i na najlepszych urządzeniach, części drewniane były bardzo dokładnie wykonane z dobrych rodzajów drewna, gniazdo magazynka było zrobione z mosiądzu, a cała broń prezentowała się nadzwyczaj elegancko i profesjonalnie. Jedyne poważniejsze różnice w porównywaniu z niemieckim pierwowzorem stanowił innych uchwyt bagnetu oraz skok gwintu lufy.

Lanchester zasilany był amunicją z prostego magazynka pudełkowego z zapasem 50 naboi. Pierwsza wersja, Mk I, miała przełącznik na ogień pojedynczy lub ciągły, począwszy od wersji Mk I* broń mogła strzelać wyłącznie ogniem ciągłym. Część Mk I została zmodyfikowana na Mk I* w warsztatach Royal Navy.

Lanchestery służyły w marynarce angielskiej jeszcze w latach 60., okazały się być popularną i niezawodną bronią, choć czasami krytykowaną za dość duży ciężar własny.