Przetacznik długolistny
Z Wikipedii
| Przetacznik długolistny | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | jasnotowce |
| Rodzina | przetacznikowate |
| Rodzaj | przetacznik |
| Gatunek | przetacznik długolistny |
| Nazwa systematyczna | |
| Veronica longifolia L. | |
| Sp. pl. 1:10. 1753 | |
| Synonimy | |
| Pseudolysimachion longifolium (L.) Opiz | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Przetacznik długolistny (Veronica longifolia L.) – gatunek byliny należący do rodziny przetacznikowatych. Występuje w Azji i Europie. W Polsce jest niezbyt pospolity. Jest czasami uprawiany jako roślina ozdobna.
Spis treści |
[edytuj] Występowanie
Występuje dziko na dwóch kontynentach[1]:
- Azja: Turcja, Rosja (Kaukaz Północny, wschodnia i zachodnia Syberia, Daleki Wschód), Kazachstan, Kirgistan, Chiny - Heilongjiang, Jilin, Xinjiang.
- Europa: Austria, Belgia, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Holandia, Litwa, Łotwa, Mołdawia, Niemcy, Norwegia, Polska, Rosja, Rumunia, Słowacja, Szwecja, Ukraina, Węgry, Włochy, dawna Jugosławia.
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Wyprostowana, krótko owłosiona lub naga, o wysokości (40)60–120 cm. Roślina posiada pokryte łuskowatymi liśćmi rozłogi.
- Liście
- Ciemnozielone, naprzeciwległe lub w okółkach, lancetowate. o długości 10–15 cm. Brzegi liści ostro i głęboko piłkowane. Ogonki liściowe o długości ponad 1 cm. Przysadki szczeciniaste, równowąskie i dłuższe od szypułek kwiatów.
- Kwiaty
- Ciemnoniebieskie, zebrane w pojedyncze, wierzchołkowe, gęste grona do 20–25 cm. Korona kwiatów niemal kółkowa, o bardzo krótkiej rurce. Szypułki oraz działki kielicha są omszone. Kwitnie od czerwca do połowy sierpnia.
- Owoc
- Naga, wycięta torebka.
- Biotop
- Występuje na wilgotnych łąkach, w zaroślach i glebach podmokłych. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Filipendulion i Ass Veronico-Euphorbietum[2].
[edytuj] Przypisy
- ↑ Veronica longifolia (en). W: Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [on-line]. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory. Beltsville, Maryland. [dostęp 29 marca 2008].
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
[edytuj] Bibliografia
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
