Przetacznik krzewinkowy
Z Wikipedii
| Przetacznik krzewinkowy | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | jasnotowce |
| Rodzina | przetacznikowate |
| Rodzaj | przetacznik |
| Gatunek | przetacznik krzewinkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Veronica fruticans Jacq. | |
| Enum. Stirp. Vindob. 2, 200 (1762) | |
| Synonimy | |
| Veronica saxatilis Scop. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Przetacznik krzewinkowy (Veronica fruticans) – gatunek byliny należący do rodziny przetacznikowatych. Występuje w Europie. W Polsce wyłącznie w Tatrach i Pieninach.
Spis treści |
[edytuj] Morfologia
- Pokrój
- Niski półkrzew osiągający wysokość zaledwie 5–20 cm. Oprócz pędów kwiatowych wytwarza liczniejsze pędy płone. Cała roślina jest delikatnie omszona.
- Łodyga
- Prosta, wzniesiona, delikatnie omszona i nierozgałęziająca się.
- Liście
- Dość grube i lśniące. Mają podługowaty lub odwrotnie jajowaty kształt i całobrzegą lub delikatnie tylko karbowaną i piłkowaną blaszkę. Wyrastają na krótkich ogonkach, lub są siedzące. Najniższe liście nie są większe od pozostałych i podczas kwitnięcia rośliny często są już uschnięte. Nie tworzą różyczki liściowej.
- Kwiaty
- Na jednej łodydze wyrasta po kilka kwiatów o ciemno-lazurowoniebieskiej barwie, tworząc groniasty kwiatostan. Kółkowa korona z bardzo krótką rurką ma średnicę 10–15 mm. Szypułki kwiatów dłuższe od przysadek i wzniesione. 4 wolne i delikatnie omszone działki o podługowatołopatkowatym kształcie, 4 płatki korony z dobrze widoczną, ciemniejszą nerwacją. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
- Owoc
- Podłużnie jajowata, mocno spłaszczona i zwężająca się ku górze torebka o długości 6-9 mm. Pęka 4 szwami. Nasiona żółtej barwy, tarczkowate, spłaszczone.
[edytuj] Ekologia
Porasta szczeliny skalne, piargi, niskie murawy naskalne. Występuje od regla dolnego po piętro halne. Hemikryptofit.
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy Asplenietea rupestria[1].
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
