Rogownica Raciborskiego
Z Wikipedii
Rogownica Raciborskiego | |
![]() |
|
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | goździkowce |
Rodzina | goździkowate |
Rodzaj | rogownica |
Gatunek | rogownica polna |
Nazwa systematyczna | |
Cerastium tatrae Borbás | |
Synonimy | |
C. arvense L. , C. raciborskii Zapał. | |
![]() |
Rogownica Raciborskiego (Cerastium tatrae Borbás) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). Endemit Karpat Zachodnich. W Polsce występuje w Tatrach, gdzie jest dość pospolity. Ponadto wzdłuż rzek Białki i Czarnego Dunajca schodzi aż po Czorsztyn.
Spis treści |
[edytuj] Morfologia
- Pokrój
- Roślina darniowa o wysokości 8-15 cm.
- Łodyga
- Rozgałęziona i rozesłana. Pędy kwiatostanowe podnoszą się. W dolnej części pędy są nagie, górą owłosione gruczołowatymi włoskami. Oprócz pędów kwiatowych występują liczne, krótkie pędy płone wyrastające z kątów liści. Podsadki są silnie obłonione.
- Liście
- Lancetowate, wąskie, gęsto wyrastające na łodydze. Mają długość 8-22 mm, szerokość 2,5-7 mm i pokryte są licznymi, gruczołkowatymi włoskami w ok. 20 szeregach.
- Kwiaty
- Duże, zebrane w 1-6 kwiatowe kwiatostany. Działki kielicha o długości 4,5-5,5 mm 2-3-krotnie krótsze od korony. 5 białych, wyciętych na szczycie płatków korony o długości 9-12 mm. Słupek z 5 szyjkami.
- Owoc
- Otwierająca się 10 ząbkami walcowata torebka zagięta lekko na szczycie. Zawiera liczne czerwonobrunatne nasiona.
- Gatunki podobne
- Jest podobna do występującej na niżu rogownicy polnej[1].
[edytuj] Biologia
Bylina. Kwitnie zwykle od czerwca do sierpnia.
[edytuj] Ekologia
Siedlisko: piargi, skały, nadrzeczne żwirowiska, murawy. W Tatrach występuje od regla dolnego aż po piętro turniowe, główny rejon jej występowania to piętro subalpejskie i alpejskie. Występuje zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym. Chamefit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Papaverion tatrici[2].
Przypisy
- ↑ Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych. Warszawa. ISBN 83-01-14439-4.
[edytuj] Bibliografia
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- Zbigniew Mirek: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Halina Pięknoś-Mirkowa. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.