Ropowica przestrzeni przygardłowej

Z Wikipedii

Ropowica przestrzeni przygardłowej (łac. Phlegmonae spatii parapharyngealis) - jest obecnie rzadko spotykanym schorzeniem z powodu rozwoju antybiotykoterapii. Schorzenie to jest zwykle powikłaniem stanów zapalnych toczących się w sąsiedztwie przestrzeni przygardłowej. Z powodu licznych połączeń przestrzeni i szerzenia się procesu zapalnego stanowi wciąż groźne dla życia powikłanie.

[edytuj] Etiologia

Ropowica przestrzeni przygardłowej jest najczęściej związana z przejściem procesu zapalnego z sąsiednich struktur anatomicznych i stanowi ich powikłanie:

ropień okołomigdałkowy
angina
ropne zapalenie ślinianki przyusznej (szczególnie jej płata głębokiego)
zmiany zapalne korzeni ostatnich zębów trzonowych szczęki
zapalenie szczytu piramidy kości skroniowej, które jest usznopochodnym powikłaniem wewnątrzczaszkowym

Do ropowicy przestrzeni przygardłowej dochodzi zwykle na skutek przejścia zakażenia następującymi drogami:

drogą bezpośrednią (łac. per continuam)- przez ciągłość, poprzez szczeliny tkankowe
drogą objętych zapaleniem naczyń chłonnych (łac. lymphangitis)
drogą naczyń żylnych ulegających zakrzepowemu zapaleniu (łac. trombophlebitis)

[edytuj] Objawy

zwykle ciężki stan ogólny
wysoka gorączka
obrzęk i uwypuklenie twarzy na wysokości żuchwy mogące szerzyć się ku dołowi na szyję
silna bolesność szyi, palpacyjna i przy poruszaniu szyją
szczękościsk, często znacznie utrudniający badanie jamy ustnej i gardła
w jamie ustnej widoczne jest uwypuklenie bocznej ściany gardła
ból gardła po stronie ropowicy i odynofagia
ślinotok
bolesne powiększenie węzłów chłonnych szyi
niekiedy zaburzenia oddychania

[edytuj] Przebieg

Ropowica przestrzeni przygardłowej niekiedy może ulec ograniczeniu tworząc ropień przestrzeni przygardłowej (łac. abscessus spatii parapharyngealis), lub leż rozprzestrzeniać się ku górze w kierunku podstawy czaszki a dalej do jamy czaszki lub ku dołowi do śródpiersia tylnego a także do dołu podskroniowego, dołu skrzydłowo-podniebiennego, dna jamy ustnej, dołu zażuchwowego i tkanek miękkich szyi. Czasami może także dochodzić do posocznicy, na skutek przejścia zakażenia do naczyń szyjnych.

[edytuj] Diagnostyka

TK głowy (i szyi)- określa stopień zajęcia przestrzeni przygardłowej, informuje o ewentualnym utworzeniu ropnia i stopniu rozprzestrzeniania się zakażenia na inne tkanki i przestrzenie

[edytuj] Leczenie

Ropowica przestrzeni przygardłowej jest zawsze wskazaniem do hospitalizacji na oddziale otolaryngologicznym. Leczenie polega na stosowaniu dużych dawek antybiotyków dożylnie o szerokim spektrum działania- głównie cefalosporyny III generacji w połączeniu z Metronidazolem. Ponadto stosuje się także nacięcie i szeroki drenaż ropnia z dojścia zewnętrznego.

[edytuj] Linki zewnętrzne

Obraz ropnia przestrzeni przygardłowej w tomografii komputerowej

[edytuj] Piśmiennictwo

Otolaryngologia kliniczna. red. A. Zakrzewski. PZWL. Warszawa 1981. ISBN 83-200-0326-1
Otorynolaryngologia praktyczna - podręcznik dla studentów i lekarzy. Tom II. red. G. Janczewki. wyd. Via Medica. Gdańsk 2005. ISBN 83-89861-36-4