Scheelit

Z Wikipedii

Scheelit (szelit) – minerał z gromady wolframianów. Jest minerałem rzadkim.

Nazwa pochodzi od nazwiska szwedzkiego chemika Carla Scheele, który odkrył, że jest to sól kwasu wolframowego.

Spis treści 1 Właściwości 2 Występowanie 3 Zastosowanie 4 Bibliografia

[edytuj] Właściwości

• Wzór chemiczny: CaWO₄ – wolframian wapnia
• Układ krystalograficzny: tetragonalny
• Twardość: 4,5-5
• Gęstość: 5,9-6,1
• Rysa: biała
• Barwa: biała, szara, żółtawa, czerwonawa, bywa bezbarwny
• Przełam: nierówny, muszlowy
• Połysk: szklisty, tłusty
• Łupliwość: wyraźna

Tworzy kryształy izometryczne, tabliczkowe. Zwykle krystalizuje jako podwójna piramida tetragonalna, czasami przypomina oktaedry. Często wykazuje ukośne zbrużdżenia. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych i jako naskorupienia. Jest kruchy, przezroczysty, jest izostrukturalny z wulfenitem. Często tworzy roztwór stały z powellitem.

[edytuj] Występowanie

Spotykany jest w pegmatytach i utworach hydrotermalnych. Stanowi skladnik żył kwarcowych. Występuje w paragenezie z wolframitem, kasyterytem, pirytem, molibdenitem, topazem, fluorytem, kwarcem.

Miejsca występowania: USA (Newada, Kalifornia, Arizona), Malezja, Boliwia, Chiny, Japonia, Korea, Meksyk, Francja, Włochy, Rosja, Austria.

W Polsce – stwierdzony na Śnieżce (Karkonosze), w Szklarskiej Porębie, Górach Izerskich i Rudawach Janowickich.

[edytuj] Zastosowanie

• ważna ruda wolframu
• poszukiwany okaz kolekcjonerski
• część okazów wykorzystywana jest w jubilerstwie

[edytuj] Bibliografia

• Atlas mineralogii – G.G.Gormaz, J.J.Casanovas – "Wiedza i życie" 1992 r.
• O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld – Minerały – "Świat Książki" – 1996 r.
• J. Parafiniuk – Minerały systematyczny katalog – Tow. Geolog. "Spirifer" W-wa 2005