Z Wikipedii
Sikora meksykańska (Poecile sclateri syn. Parus sclateri) - jest ptakiem z rodziny sikor występującym w Ameryce Północnej. Tak jak inne gatunki sikor z rodzaju Poecile czasem jest umieszczana w ogólnym rodzaju Parus, ale wyniki szerokich badań morfologiczno-genetycznych wyraźnie pokazują że razem z innymi spokrewnionymi gatunkami sikor z północnej półkuli sikora meksykańska tworzy osobny rodzaj Poecile w rodzinie sikorowatych. Jest ptakiem osiadłym zamieszkującym wyżynne lasy i zarośla Meksyku i południowego krańca Stanów Zjednoczonych. Najczęściej jest spotykana na wysokich elewacjach w lasach iglastych albo sosnowo-dębowych, w srogie zimy migruje na niższe elewacje w poszukiwaniu pożywienia. Na ogół widziana w parach albo małych grupach, ale czasem szczególnie zimą wraz z innymi małymi ptakami tworzy duże stada.
[edytuj] Charakterystyka
- Wygląd zewnętrzny
- ogólnie sikora meksykańska podobna jest do sikory jasnoskrzydłej i sikory górskiej - czarna "czapeczka"; duże białe policzki; boki i podskrzydle jasnoszare; skrzydła i ogon ciemnoszare; krótki czarny dziób; jedynie duży czarny "śliniaczek" i jasny brzuch może pomóc w odróżnieniu tego gatunku. Samice są ubarwione tak samo jak samce. Ptak ten posiada specyficzny głos i śpiew, i dzięki temu jest najłatwiej go odróżnić od innych bardzo podobnych sikor.
- Rozmiary
- długość ciała 12,5 cm do 13,5 cm.
- Waga
- od 7.5 g do 11 g.
[edytuj] Pożywienie
Tak jak większość sikor z rodzaju Poecile owady i ich larwy na wiosnę, w lato i na jesień; nasiona i owoce drzew i innych roślin przez cały rok. Prawdopodobnie robi zapasy żywności na zimę tak jak inne z rodzaju Poecile.
- Gniazdo
- Wydłubuje samemu dziuple albo zajmuje opuszczone dziuple innych ptaków i naturalne wgłębienia w drzewach nawet do 18 metrów nad ziemią. Samica buduje gniazdo o fundamentach z mchu, trawy i kawałków kory, dodając miękką sierść na samą górę.
- Jaja i wysiadywanie
- Samica składa od 5 do 8 (na ogół 6) owalnych brązowo kropionych białych jaj i wysiaduje je przez 11 do 14 dni. Przez następne 18 do 21 dni młode są karmione przez oboje rodziców dopóki młode nie opuszczą gniazda.
[edytuj] Podgatunki
- P. s. eidos - zamieszkuje północnozachodni Meksyk, i południową Arizonę i Nowy Meksyk.
- P. s. garzai - zamieszkuje północnowschodni Meksyk.
- P. s. rayi - zamieszkuje południowozachodni Meksyk.
- P. s. sclateri - zamieszkuje centralny i południowy Meksyk.
[edytuj] Bibliografia
- Alderfer J.; 2005: Complete Birds Of North America; National Geographic Society.
- Alderfer J., Dunn J.; 2006: National Geographic Field Guide to the Birds of North America, Fifth Edition; ; National Geographic Society.
- Alsop, Fred J., III; 2001: Smithsonian Birds of North America, Western Region. DK Publishing, Inc., New York City.
- Gill, Frank B.; Slikas, Beth & Sheldon, Frederick H.; 2005: Phylogeny of titmice (Paridae): II. Species relationships based on sequences of the mitochondrial cytochrome-b gene; The Auk: Vol. 122, p.121-143.
- Kaufman K.; 2005: Field Guide to Birds of North America; Houghton Mifflin.
- Avibase, birdhouses101.com, Birdlife International, Birdweb.com, Cornell Lab of Ornithology, ITIS Report, Globaltwicher.com, NatureServe.org, whatbird.com, zipcodezoo.com.
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
