Sikora północna
Z Wikipedii
| Sikora północna | |||||||||||||||||||||||||||||
 Poecile cincta |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ptaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | Neornithes | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nadrząd | neognatyczne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | wróblowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | sikorowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | sikora północna | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Poecile cincta syn. Parus cinctus | |||||||||||||||||||||||||||||
| (P, Boddaert, 1783) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Systematyka w Wikispecies |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Sikora północna (Poecile cincta syn. Parus cinctus) - jest jedynym ptakiem z rodziny sikor występującym zarówno w Europie i Azji jak i w Ameryce Północnej. Tak jak inne gatunki sikor z rodzaju Poecile czasem jest umieszczana w ogólnym rodzaju Parus, ale wyniki szerokich badań morfologiczno-genetycznych wyraźnie pokazują że razem z innymi spokrewnionymi gatunkami sikor z północnej półkuli sikora północna tworzy osobny rodzaj Poecile w rodzinie sikorowatych. Sikora północna jest ptakiem osiadłym który może przetrwać srogie zimy dzięki dużym zapasom żywności gromadzonych w ciągu całego roku. Ptak ten zamieszkuje ogromny obszar od Norwegii aż po kanadyjski Jukon (ogólnie ponad 10 000 000 km²). Badania tej sikory są stosunkowo ograniczone z powodu mroźnego klimatu i trudności terenowych tajgi, dlatego oszacowanie ogólnej populacji jest bardzo trudne. Podawane liczby wahają się od 500 000 aż do 5 milionów osobników (2003).
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Wygląd zewnętrzny
- brązowo-szara "czapeczka" i tył szyi, duże białe policzki, czarne gardło przechodzące w rogach w kolor szary, pierś biała, podskrzydle i dół ciała cynamonowy, skrzydła i ogon ciemnoszare. Samice i młode ptaki są ubarwione tak samo jak samce, ale są od nich mniejsze.
- Rozmiary
- długość ciała ok. 13.5 cm
- Waga
- od 11 g do 16 g
[edytuj] Pożywienie
Owady i ich larwy, nasiona i owoce drzew i innych roślin. Robi zapasy żywności które chowa na końcach gałęzi, w szparach w korze i w mchu. Pojedynczy ptak może tak schować nawet 15 kg pożywienia, ale potrzebuje tylko około 15% z tego zapasu żeby przezimować.
[edytuj] Lęgi
- Gniazdo
- Opuszczone dziuple dzięciołów lub naturalne wgłębienia w drzewach.
- Jaja i wysiadywanie
- Samica składa od 6 do 10 jaj w połowie maja (czym bardziej na północ tym później), i wysiaduje je od 15 do 18 dni. Przez następne 19-20 dni młode są karmione przez oboje rodziców dopóki młode nie opuszczą gniazda.
[edytuj] Podgatunki
- P. c. cinctus - Syberia od gór Ural aż po morze Beringa, na południe aż po jezioro Bajkał, północnowschodnią Mongolię i Mandżurię.
- P. c. lapponicus - Północna Skandynawia i Rosja aż po góry Ural.
- P. c. sayanus - Azja Środkowa.
- P. c. lathami - Alaska, Jukon i zachodnie obrzeża Terytorium Północno-Zachodniego w Kanadzie.
[edytuj] Bibliografia
- Alderfer J.; 2005: Complete Birds Of North America; National Geographic Society.
- Alderfer J., Dunn J.; 2006: National Geographic Field Guide to the Birds of North America, Fifth Edition; ; National Geographic Society.
- Gill, Frank B.; Slikas, Beth & Sheldon, Frederick H.; 2005: Phylogeny of titmice (Paridae): II. Species relationships based on sequences of the mitochondrial cytochrome-b gene; The Auk: Vol. 122, p.121-143.
- Kaufman K.; 2005: Field Guide to Birds of North America; Houghton Mifflin.
- Avibase, birdhouses101.com, Birdlife International, Birdweb.com, Cornell Lab of Ornithology, ITIS Report, whatbird.com.
