Sindhi
Z Wikipedii
सिन्धी / سنڌي | |
Obszar | Pakistan, Indie, Hongkong, Oman, Singapur |
Liczba mówiących | ok. 21 mln |
Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie Języki indoirańskie Języki indyjskie Sindhi |
Pismo | arabskie, dewangari |
Status oficjalny | |
Język urzędowy | Indie (Gujarat i Radżastan) |
Kody języka | |
ISO 639-1 | sd |
ISO 639-2 | snd |
ISO/FDIS 639-3 | snd |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata |
Sindhi – język z grupy indyjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się kilkanaście milionów ludzi, głównie w pakistańskiej prowincji Sindh.
W XIV-XVIII w. był popularnym językiem literackim, zwłaszcza poezji sufickiej. Sindhi wykazuje wpływ substratu drawidyjskiego, jego cecha szczególną jest bogaty system fonetyczny (46 głosek) oraz obecność spółgłosek iniektywnych. Zarówno w Pakistanie jak i w Indiach ma status regionalnego języka urzędowego.