Wikipedysta:Soczewa/Brudnopis3

Z Wikipedii

[edytuj] Historia Golczewa

W IX i X wieku na terenie obecnego Golczewa znajdowało się grodzisko słowiańskie, w pobliżu którego rozwinęło się osiedle wiejskie. Po upadku Wolina w XII wieku Kamień Pomorski staje się siedzibą zarówno książąt jak i biskupów. Na terenach wokół Golczewa i Niemicy zaczynają osiedlać się osadnicy z Niemiec, głównie z Brandenburgii. Inicjatorem akcji kolonizacyjnej w 2. połowie XIII wieku był biskup kamieński Hermann von Gleichen, pochodzący z Turyngii. Przy słowiańskim grodzie powstała wtedy osada targowa, zarządzana przez lenników księcia Bogusława IV Wulvekina Smelinga i Edcharda Wedelstedta, którzy zdecydowali się wybudować na niewielkim wzgórzu między jeziorami Szczucze i Okonie zamek, do którego w 1304 dobudowano wieżę. Zamek w Golczewie został zbudowany z kamienia i cegły i był jednym z największych i najlepiej wyposażonych w elementy obronne zamków na Pomorzu Zachodnim.

Pierwsza wzmianka o osadzie Gülzow (nazwa pochodzi od słowiańskiego słowa "Golecz" lub "Golisz" oznaczającego coś gołego) pochodziz 1304 roku i występuje w dokumencie kupna zamku przez biskupa kamieńskiego Heinricha Wacholtza, który nabył budowlę za 1200 marek (wpłacił jedynie 500). Po najeździe Brandenburczyków na Kamień w 1308 roku Wacholtz schronił się właśnie na zamku w Golczewie, gdzie znalazł swoją nową rezydencję. Był on pierwszym biskupem kamieńskim, mieszkającym w Golczewie i odwiedzającym katedrę jedynie w przypadku świąt. W 1331 roku kolejny biskup, Friedrich von Eickstedt wpłacił kolejną ratę za zamek, jednak cała kwota nie została najprawdopodobniej uiszczona. Po zakończeniu okresu rezydowania biskupów w Golczewie w zamku zamieszkali Wedelstedtowie, jednak budowla często zmieniała właścicieli.

[edytuj] Reprezentacja Rosji

Pierwszym nieoficjalnym meczem drużyny narodowej Rosji było spotkanie rozegrane 22 sierpnia 1911 roku w Sankt Petersburgu z amatorską drużyną Anglii, przegrane przez gospodarzy 0:11. Reprezentacja Carskiej Rosji w piłce nożnej zadebiutowała na arenie międzynarodowej na Olimpiadzie 1912 w Sztokholmie. W turnieju doznała dwóch minimalnych porażek z sąsiadami, Norwegią i Finlandią po 1:2 (gole Wasilija Butusowa i Wasilija Żitariewa). Upokorzenie przyszło ze strony jeszcze cesarskich wtedy Niemiec, z którymy Rosjanie przegrali aż 0:16. W latach 1912 - 1914 drużyna narodowa rozegrała również kilka spotkań sparingowych. W żadnym z nich nie zdołała odnieść zwycięstwa. Warte odnotowania są jedynie dwa remisy z Norwegią po 1:1 i remis 2:2 ze Szwecję (dwa gole W. Żitariewa). Trenerem drużyny Rosji od Igrzysk Olimpijskich 1912 do 1914 był G. Duperron, zaś w 1914 krótko R. Fulda. W dalszym okresie I wojny światowej reprezentacja zawiesiła działalność, zaś po rewolucji październikowej całkowicie jej zaprzestała, aby odnowić się dopiero w 1923 już jako reprezentacja Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 przestała również istnieć reprezentacja piłkarska tego kraju. Swój ostatni mecz rozegrała 13 listopada 1991, wygrywając 3:0 z Cyprem ostatni mecz zwycięskich eliminacji do Mistrzostw Europy 1992. Etap przygotowań do tej imprezy drużyna Związku Radzieckiego przetrwała jako reprezentacja Wspólnoty Niepodległych Państw. Ta przejściowa drużyna zaczęła od wyjazdowego zwycięstwa nad Stanami Zjednoczonymi 1:0 25 stycznia 1992. Przed Mistrzostwami Europy rozegrała jeszcze 6 meczów towarzyskich, notując remisy z takimi zespołami jak Hiszpania, Anglia i Dania. Do turnieju mistrzoswskiego w Szwecji drużyna Wspólnoty Niepodległych Państw przystąpiła prowadzona przez trenera Anatolija Byszowca. Największą gwiazdą drużyny był pomocnik Manchesteru United Andriej Kanczelskis. W grupie B Wspólnota Niepodległych Państw zremisowała 1:1 z Niemcami (gol Igora Dobrowoskiego) oraz 0:0 z Holandią. Nie były to wyniki rozczarowujące, jednak ostatni mecz obnażył słabości drużyny. Porażka 0:3 z teoretycznie najsłabszą w grupie Szkocją sprawiła, że reprezentacja Wspólnoty Niepodległych Państw zajęła ostatnie miejsce w grupie. Mecz z drużyną Szkocji był ostatnią grą pod takim szyldem. Jeszcze w 1992 powstały reprezentacje nowych niepodległych krajów, w tym reprezentacja Rosji.

Swój pierwszy mecz drużyna narodowa Rosji rozegrała 16 sierpnia 1992 roku w Moskwie z Meksykiem, wygrywając 2:0. W eliminacjach do Mistrzostw Świata 1994 Rosjanie trafili do najłatwiejszej, pięciozespołowej grupy razem z Islandią, Węgrami, Luksemburgiem i Grecją. Funkcję trenera powierzono Pawłowi Sadyrinowi. W czterech pierwszych meczach Rosja odniosła komplet zwycięstw, nie tracąc przy tym bramki. Późniejsze nieco słabsze wyniki, w tym remisy z Islandią i Grecją oraz końcowa porażka 0:1 z tym ostatnim rywalem przyczyniły się do spadku drużyny Rosjan na drugie miejsce w grupie. To jednak również dawało bezpośredni awans do finałów Mistrzostw Świata. Grecja wyprzedziła Rosję o 2 punkty. Zespoły te jednak nie odegrały znaczącej roli w turnieju finałowym. W meczach przygotowawczych reprezentacja Rosji odnosiła zwycięstwa, jednak trudna grupa B zweryfikowała zamiary Rosjan o wyjściu z niej. W swoim pierwszym meczu na Mistrzostwach Świata w USA reprezentacja Rosji przegrała z późniejszym triumfatorem turnieju, Brazylią 0:2. W drugim występie, w Detroit, Rosjanie prowadzili ze Szwecją 1:0 po wykorzystanym przez Olega Salenkę rzucie karnym w 4 minucie meczu, jednak ostatecznie przegrali 1:3 i stracili szansę na awans z grupy. Rehabilitacja nastąpiła w jednym z najsłynniejszych meczów w historii Mistrzostw Świata. Pojedynek z Kamerunem był popisem jednego gracza, Olega Salenki. Piłkarz hiszpańskiego klubu CD Logroñés zdobył w tym pojedynku aż 5 bramek, co jest rekordem w historii turniejów mistrzowskich. Jednego gola zdobył Dmitrij Radczenko, zaś honorowe trafienie dla Kamerunu zaliczył weteran, ponad 40-letni wówczas Roger Milla. Dzięki pięciu bramkom w ostatnim meczu oraz jednej, strzelonej Szwecji Oleg Salenko został królem strzelców Mundialu ex-aequo z Christo Stoiczkowem z Bułgarii. Po turnieju zwolniono trnera Sadyrina, zaś nowym selekcjonerem został Oleg Romancew.

Przed nowym trenerem postawiono zadanie awansu do Mistrzostw Europy 1996, które miały odbyć się w Anglii. reprezentacja Rosji trafiła do podobnie łatwej grupy, co w eliminacjach do poprzednich Mistrzostw Świata. Jej głównymi rywalami były Szkocja, Grecja oraz Finlandia. Stawkę uzupełniały Wyspy Owcze i San Marino. W grupie Rosja odniosła 8 zwycięstw nad dużo niżej notowanymi rywalami oraz Grecją (3:0 i 2:1). Dwa remisy zanotowała ze Szkocją (1:1 i 0:0). Tron drużyny Olega Romancewa stanowili zawodnicy doświadczeni. Przed samym turniejem finałowym Rosjanie rozegrali również sparing z reprezentacją Polski w Moskwie, wygrywając 2:0.

Two years later Russia qualified for the Euro 96 and was drawn into group C with Germany, Czech Republic, and Italy. This was hyped as a 'group of death' with Russia seen as overwhelming favourites to fail to qualify, and so it proved. In their first game Russia lost to Italy 2-1 and four days later to Germany 3-0. In their last game Russia fought to a creditable 3-3 draw against the Czech Republic.

Russia failed to qualify for World Cup 1998 and Euro 2000.

At World Cup 2002, Russia was drawn into group H with Belgium, Tunisia, and Japan. In their first game Russia won over Tunisia 2-0. After much media hype and determination from Russian fans, Russia were determined to win against Japan. However in the 51st minute tragedy spelled for Russia as Japan took a 1-0 lead. Japan held out to win the game 1-0 sparking riots in Moscow. In their last game against Belgium, there was again much determination and gossip for victory. In the 7th minute Belgium took the lead with a goal from Walem. On the 52nd minute Russia equalised. Drama began to unfold in the last 12 minutes when in the 78th minute Belgium scored with a goal from Sonck. Russia hopes faded when Belgium took a 3-1 lead in the 82nd minute from Wilmots. A goal two minutes from time from Sychev could not save Russia as they lost 3-2. Russia were eliminated with 3 points, scoring a win and two losses. The 2002 campaign was regarded as one in which Russia could have avoided simple mistakes to qualify for the second round.

In the Euro 2004, Russia was drawn into group A with Greece, Spain, and Portugal. On the first day of the tournament Russia lost to Spain 1-0 and four days later lost to Portugal 2-0. However on June 16, Russia surprisingly defeated Greece 2-1 with Kirichenko scoring in the 2nd minute and Bulykin later scoring in the 17th minute. However Russia was eliminated from Euro 2004.

In the World Cup 2006 Qualifying tournament Russia was drawn into Group 3 with Portugal, Slovakia, Estonia, Latvia, Luxembourg, and Liechtenstein. Throughout much of the campaign Russia trailed Slovakia for a second place spot. On October 12, 2005 Russia needed to win against Slovakia in Bratislava. After a hard fought and suspensful match the game finished 0-0 and Slovakia moved ahead to take the playoff spot. As a result Russia failed to qualify for Germany 2006 and finished third in group 3 with 23 points scoring six wins, five draws, and one loss.

Russia are currently preparing for the Euro 2008 qualifying campaign.