Stefan Dąbkowski
Z Wikipedii
Stefan Dąbkowski (20 czerwca 1884 w Warszawie, zm. 16 grudnia 1962 roku w Londynie) - polski działacz niepodległościowy i socjalistyczny, w latach 1935-39 poseł BBWR i OZN, wicemarszałek Sejmu II RP ostatniej kadencji.
W latach 1902-06 pracował na kolei warszawsko-wiedeńskiej. Od 1902 roku członek PPS, a od 1904 roku jej Organizacji Bojowej - przewoził materiały wybuchowe z Zagłębia do stolicy.
W latach 1905-07 aresztowany i więziony, ostatecznie zesłany na Syberię, skąd zbiegł do Lwowa.
Od 1910 działał w Związku Strzeleckim i PPS-Frakcji Rewolucyjnej na terenie Królestwa Polskiego. W latach 1911-14 ponownie przebywał w Galicji, został komendantem oddziału Związku Strzeleckiego w Borysławiu.
Od sierpnia 1914 w I Brygadzie Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie.
Uczestniczył w walkach polsko-ukraińskich w Galicji w latach (1919-20), przez parę miesięcy więziony przez władze ZURL w Borysławiu i Tarnopolu.
Od 1920 roku oficer WP, w 1934 przeniesiony w stan spoczynku.
W latach 1935-39 senator BBWR i OZN z okręgu Warszawa oraz radny Miasta Stołecznego, gdzie przewodniczy klubowi OZN. Od 1935 roku członek Parlamentarnej Grupy Stołecznej. W latach 1938-39 wiceprezes OZN. Na ostatnim posiedzeniu Sejmu w dniu 2 września 1939 złożył wniosek o zmianę ordynacji wyborczej, pozwalający na wypełnienie przez posłów i senatorów żołnierskiego obowiązku bez ryzyka utraty mandatu.
[edytuj] Źródła
- Historia sejmu polskiego - tom II, red. Andrzej Ajnenkiel, Warszawa 1989
- Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny. Tom I, red. naukowa Andrzej Krzysztof Kunert, Wydawnictwo Sejmowe Warszawa 1998
