Stingray

Z Wikipedii

Stingray
Dane podstawowe
Państwo	USA
Producent	Textron Marine and Land Systems Division
Trakcja	gąsienicowa
Typ	czołg lekki
Załoga	4 osoby
Dane techniczne
Silnik	8V-92 TA
Moc jedn.	25,9 KM/t
Nacisk jedn.	0,72 kg/cm²
Wymiary
Długość maks.	9300 mm
Długość kadłuba	6450 mmm
Szerokość	2710 mm
Wysokość	2550 mm
Prześwit	46 mm
Masa
Masa własna	19 400 kg
Masa bojowa	21 200 kg
Poj. zb. paliwa	757 dm³
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	67 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Brody z przygotowaniem	1 m
Rowy	2,13 m
Ściany pionowe	0,76 m
Zasięg	480 km km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Artyleryjskie	1 x armata czołgowa LRF kalibru 105 mm (36 nab.)
Strzeleckie	1 x czkm M240C kalibru 7,62 mm (2400 nab.) 1 x wkm M2HB kalibru 12,7 mm (1100 nab.)

Stingray - amerykański czołg lekki zbudowany dla lekkich jednostek US Army. Nie przyjęty do uzbrojenia US Armed Forces, ale produkowany na eksport.

[edytuj] Historia

Na początku lat 80. w USA utworzono Rapid Deployment Forces (Siły Szybkiego Reagowania). W ich skład włączono jednostki powietrznodesantowe przystosowane do przerzutu droga lotniczą i wydzielone jednostki US Marine Corps przeznaczone do wykonywanie desantów morskich. Według założeń najbardziej prawdopodobnymi przeciwnikami jednostek wchodzących w skład RDF miały być siły zbrojne krajów trzeciego świata.

Wraz z utworzeniem nowych sił rozpoczęto konkurs a czołg przeznaczony dla jednostek powietrznodesantowych. Miał on mieć masę mniejszą niż właśnie wprowadzany do uzbrojenia czołg podstawowy M1 Abrams i być przystosowany do przewozu droga lotniczą. Do konkursu przystąpiło kilka firma amerykańskich. Ostatecznie badaniom poddano prototypy czołgów CCVL, DFSV, RDF/LT (w wersji bezwieżowej i klasycznej) oraz Stingray. W wyniku długich testów za zwycięzcę uznano w 1988 roku czołg Stingray, ale ostatecznie nie zdecydowano się na zakup. Jedynym nabywcą zostały siły zbrojne Tajlandii które pod koniec lat 80. zakupiły około 100 czołgów Stingray. W następnych latach powstał prototyp czołgu Stingray II wyposażonego w grubszy pancerz, ale z uwagi na brak nabywców nie był on produkowany.

[edytuj] Opis

Stingray jest czołgiem lekkim przeznaczonym dla wojsk aeromobilnych. Załogę czołgu tworzy dowódca, działonowy, ładowniczy i mechanik-kierowca. Kierowca zajmuje miejsce w kadłubie, reszta załogi w wieży.

Kadłub Stingray'a jest wykonany ze spawanych płyt ze stali pancernej Cadloy. Pancerz czołowy chroni przed pociskami przeciwpancernymi kalibru 14,5 mm, boczny i tylny tylko przed pociskami karabinowymi kalibru 7,62 mm.

W przedniej części kadłuba znajdują się przedziały kierowania, środkowej przedział bojowy z wieżą, a w tylnej przedział napędowy.

W przedziale kierowania stanowiska ma mechanik-kierowca. Jego właz znajduje się w przedniej-górnej płycie pancerza.

Wieża pancerna podobnie jak kadłub jest spawana z walcowanych płyt pancernych. Po jej prawej stronie znajduje się stanowisko działonowego i dowódcy, po lewej ładowniczego.

Dowódca dysponuje teren przy pomocy dzienno-nocnego przyrządu obserwacyjnego oraz celownika NV-5Z.

Działonowy dysponuje dzienno-nocnym celownikiem M36E1.

W wieży znajduje się zasadnicze uzbrojenie wozu: 105 mm armata LRF. Jest to wersja armaty M68 o zmniejszonym odrzucie. Armata jest sprzężona z czołgowym karabinem maszynowym M240C. Armata jest stabilizowana w dwóch płaszczyznach. Dodatkowo na wieży zamocowany jest przeciwlotniczy wkm M2HB i osiem wyrzutni granatów dymnych.

Armata LRF jest ładowana przez ładowniczego. Zapas amunicji zmagazynowanej w wieży to 3 naboje, dodatkowo 33 naboje zmagazynowanych jest w kadłubie, pod podłoga wieży.

Napęd czołgu stanowi 8-cylindrowy, wysokoprężny silnik 8V-92 TA. Jest on zbudowany w układzie V. Układ przeniesienia mocy Allison XTG-411-2A.

Stingray posiada zawieszenie niezależne na wałkach skrętnych. Każde z 12 kół jezdnych jest połączone za pomocą wahacza z wałkiem skrętnym. Napęd z silnika jest przekazywany na znajdujące się w tylnej części pojazdu koła napędowe. Z przodu pojazdu znajdują się koła napinające. Koła jezdne są kołami podwójnymi, z zewnętrznymi bandażami gumowymi. Wahacze pierwszej, drugiej i ostatniej pary kół współpracują z hydraulicznymi amortyzatorami. Każda gąsienica jest podtrzymywana przez trzy rolki. Gąsienice maja szerokość 380 mm.

[edytuj] Bibliografia

1. Witkowski, Igor. Czołg lekki Stingray. Nowa Technika Wojskowa. 1992, nr 1-2 (7-8), s. 5-6.