Style w meblarstwie

Z Wikipedii

Historia sztuki zajmuje się studiami w takich dziedzinach jak:

architektura
rzeźba
malarstwo i grafika
sztuka użytkowa (meble, okucia, złotnictwo, tkanina, ceramika)

W meblarstwie, dzieła tworzone są w oparciu o zmysł praktyczny (funkcja) jak też - w odniesieniu do danej epoki - są spełnieniem naturalnej dla człowieka potrzeby luksusu i piękna. Struktura mebla opiera się na konstrukcji, która zwykle zależy od użytego materiału (drewno, sklejka, metal) i od sposobu jego obróbki (czopowanie, spawanie, itp.). Dekoracja w meblach to zwykle kompozycje ornamentalne:

płaskie - oparte na kolorze (polichromia, mozaika, marketeria, inkrustacja).
przestrzenne - oparte na reliefie (snycerka, profilowanie, okucia z brązu)

Motywy ornamentów są zwykle geometryczne lub zaczerpnięte z natury (flora i fauna traktowane naturalistycznie lub interpretowane). Układy kompozycyjne są zwykle rytmiczne.

Styl jest to zespół cech charakterystycznych występujących w dziełach sztuki danej epoki (gust - moda, religia panująca, używane materiały, technika wykonania).

[edytuj] Sztuka Antyku

Sztuka Antyku - Starożytność - łączy dawne cywilizacje Egiptu, Bliskiego Wschodu, Indii, Chin, Grecji i Rzymu. Starożytność obejmuje okres od wynalezienia pisma do upadku Cesarstwa Rzymskiego. Meble okresu starożytności (oprócz mebli egipskich, zachowanych np. w grobowcu Tutanchamona) znamy głównie z przekazów ikonograficznych. Z zachowanych wizerunków możemy wnioskować o ich funkcji i konstrukcji, natomiast wykopaliska archeologiczne pomagają ustalić materiał i technologię wykonania.

[edytuj] Egipt

Cywilizacja starożytnego Egiptu rozwijała się na terenie północnej Afryki, w dorzeczu Nilu od ok. 4000 do 480 r. p.n.e.

Sztuka Egiptu podporządkowana tradycji religijnej ulegała bardzo powolnym zmianom podczas 3500 lat swego trwania.

[edytuj] Meble egipskie

Przykłady mebli egipskich

Znane z malowideł naściennych w grobowcach, a także z obiektów znalezionych w nie splądrowanych do naszych czasów komorach grobowych władców Egiptu. Wykonywane głównie z drewna sykomory i cedru przy pomocy prostych narzędzi z brązu: siekiera, piła, dłuto, z wykorzystaniem połączeń jednoczopowych, uciosowych i na jaskółczy ogon.

rodzaje mebli
- siedziska o różnych formach - taborety składane lub nie, krzesła i trony z odchylonymi, czasem wygiętymi oparciami
- łoża
- skrzynie
cechy charakterystyczne konstrukcji
rodzaje i sposoby zdobienia

[edytuj] Asyria, Babilon, Persja

Przykłady mebli

W dorzeczu Tygrysu i Eufratu na terenie starożytnej Mezopotamii od 2100 r. p.n.e. do 600 r. p.n.e. rozwijały się i upadały kultury Sumerów, Akadyjczyków, Asyryjczyków, Babilończyków.

Znane budowle to zikkuraty w kształcie piramid.

[edytuj] Meble asyryjskie

Jedyne wyobrażenie o meblach dają nam płaskorzeźby na ścianach świątyń. Nieliczne informacje o życiu codziennym znajdujemy też na tabliczkach glinianych pokrytych pismem klinowym.

siedziska reprezentacyjne w formie tronów wspartych często na nogach zakończonych zwierzęcymi łapami w układzie antytetycznym, uzupełnione często podnóżkami

[edytuj] Grecja

Meble starożytnej Grecji

Apogeum cywilizacji greckiej przypada na V w. p.n.e.. Rozwija sie ona od 1100 r. p.n.e. do 100 r. p.n.e. na obszarze Grecji, wyspy Krety, zachodniego wybrzeża Azji Mniejszej, południowej Italii i Sycylii. Grecy stworzyli sztukę, której harmonia i proporcje (tzw. moduł w architekturze) stanowiły ideał piękna i doskonałości dla następnych epok.

[edytuj] Meble greckie

Meble drewniane nie zachowały się do naszych czasów, znamy je głównie z malarstwa wazowego i ściennego, oraz z płaskorzeźb. Przetrwały nieliczne egzemplarze wykonane w kamieniu i brązie.

rodzaje mebli
- siedziska:
  - taborety - pierwszy forma złożona z siedziska i czterech toczonych nóg, drugi typ to taboret składany
  - krzesła - lekkie o mocno wygiętych szablasto nogach z wklęsłym oparciem (zwane klismos), a także trony zdobione dekoracją rzeźbiarską.
- stoły - są najczęściej uzupełnieniem łoża biesiadnego podczas posiłku - przyjmują wtedy formę prostokątnego blatu wspartego na trzech nogach (tzw. trapedza), lub pełnią funkcję ołtarza ofiarnego
- łoża służą zarówno do spania jak i do spożywania posiłków, te ostatnie wyposażone były w zagłówek; łoża greckie podobnie jak i egipskie składały się z ramy z naciągiem wspartej na czterech rzeźbionych lub toczonych nogach
- skrzynie - początkowo inspirowane skrzyniami egipskimi z dwuspadowym wiekiem, dopiero później Grecy wykształcili swój własny styl, służyły do przechowywania przedmiotów codziennego użytku

[edytuj] Rzym

Wnętrze domu rzymskiego

Cywilizacja rzymska trwa od 753 r. p.n.e. do 395 r. n.e. Cesarstwo rzymskie podbiło i okupowało w swoim apogeum (tj. I i II w. n.e.) obszary wokół basenu Morza Śródziemnego sięgając po Dunaj, Szkocję i Persję.

Sztuka rzymska wywodzi się z Etrurii, zmienia się poprzez wpływy greckie. Od Greków w architekturze Rzymianie zapożyczają porządki, uzupełniając je o nowe wynalazki: łuk półkolisty, sklepienie kolebkowe, kopułę.

[edytuj] Meble rzymskie

Rzymskich mebli zachowało się nieco więcej. Znamy je szczególnie z wykopalisk w Pompei i Herkulanum.

siedziska o różnych formach, stałe lub składane: solium, krzesło kurulne, katedra
stoły: monopodium - na jednej nodze, cartibulum - z prostokątnym blatem wspartym na dwóch rzeźbionych podporach i małe stoliki z brązu o składanych nogach
łoża: cubiculaire - przeznaczone do odpoczynku, triclinaire - murowane łoże biesiadne ustawione w podkowę dokoła stołu