Tadeusz Sulimirski

Z Wikipedii

Tadeusz Józef Sulimirski herbu Lubicz (ur. 1 kwietnia 1898 w Kobylanach, zm. 20 kwietnia 1983 w Londynie) – doktor prawa i filozofii, archeolog, historyk, doktor honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie i oficer rezerwy kawalerii Wojska Polskiego.

Był synem Wita Sulimirskiego (ur. 10 października 1874 w m. Słotwina k. Brzeska, zm. 11 kwietnia 1943 w Kobylanach) i Oktawii z Peszyńskich herbu Cholewa (ur. 22 marca 1877 w Kobylanach, zm. 8 kwietnia 1959 w Krakowie). Jego ojciec był bratem gen. bryg. Tadeusza Sulimirskiego.

5 lutego 1921 zawarł związek małżeński z Olgą z Łępkowskich herbu Dąbrowa (ur. 30 kwietnia 1899 we Lwowie, zm. 14 lutego 1997 w Londynie). Miał piecioro dzieci:

Felicja Oktawia (ur. 1921),
Maria (ur. 1923),
Witold (ur. 1933),
Karol Jan (ur. 1936),
Jerzy Gwalbert (ur. 1937)

Po zakończeniu wojny z bolszewikami zweryfikowany w stopniu porucznika rezerwy 9 Pułku Ułanów Małopolskich ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W latach 30. był rotmistrzem rezerwy 2 Pułku Pancernego w Żurawicy ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 i lokatą 11. Pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

W młodości studiował na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie uzyskał tytuł doktora prehistorii oraz antropologii. Jako docent był wykładowcą prahistorii na Uniwersytecie Lwowskim w latach 1933-1936. Był członekiem przybranym Towarzystwa Naukowego we Lwowie i współpracownikiem Komisji antropologii i prehistorii Polskiej Akademii Umiejętności oraz delegatem do Rady Wydziałowej. Mieszkał we Lwowie przy ulicy Kadeckiej 4. W 1936 przeniósł się do Krakowa, gdzie objął jako profesor katedrę prehistorii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W swoich badaniach zajmował się głównie problematyką antycznych plemion Sarmackich.

W roku 1939 opuścił Polskę i przebywał na emigracji w Zjednoczonym Królestwie. Od roku 1941 był sekretarzem generalnym Ministerstwa Edukacji rządu polskiego na uchodźstwie. W roku 1958 został profesorem archeologii w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Londyńskiego. W latach 1952-1965 prowadził wykłady oraz seminaria na wielu uniwersytetach europejskich oraz amerykańskich (1968-1969). Był członkiem wielu stowarzyszeń i gremiów naukowych m.in. :

Society of Antiquaries in London
Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland
Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne
Prehistoric Society London-Cambridge

[edytuj] Bibliografia

Kurhany komarowskie, Stanisławów, 1939.
The Sarmatians (vol. 73 in series "Ancient People and Places") London: Thames & Hudson, 1970. (przetłumaczono na polski w 1979.)
Kultura wysocka, 1931,
Polska przedhistoryczna, vol. 1 (1955), vol. 2 (1959) – on Prehistoric Poland