Trójdźwięk jednoimienny

Z Wikipedii

Trójdźwięki jednoimienne to trójdźwięki, które mają za podstawę taką samą prymę, ale jeden z nich należy do trybu durowego, a drugi molowego.

Trójdźwięki jednoimienne różnią się jednym dźwiękiem, środkowym, zwanym tercją trójdźwięku. Jest to ten sam stopień, ale bez uwzględnienia jego rozmiaru. Wynika to z materiału dźwiękowego, na jakim trójdźwięki są oparte. W konsekwencji w gamach durowych trójdźwięk durowy ma budowę: tercja wielka + tercja mała, a molowy: tercja mała + tercja wielka.

Różnice między trójdźwiękami jednoimiennymi:

• Tonika i moll Tonika {T, °T): trzeci stopień gamy
• Subdominanta i moll Subdominanta {S, °S): szósty stopień gamy

Ponieważ używaną w harmonii klasycznej odmianą gamy molowej jest gama harmoniczna (z podwyższonym siódmym stopniem), Dominanta w gamie molowej występuje w takiej samej postaci, jak w durowej. Model Dominanty molowej (°D) jako jednoimiennej do Dominanty (D) jest rzadko spotykany.

Trójdźwięki jednoimienne łączy się według zasad powtórzenia akordu, jednak zmiana chromatyczna (w praktyce jest to zamiana tercji wielkiej na małą lub odwrotnie) musi być dokonana w tym samym głosie. Zmiana chromatyczna dokonana między dwoma różnymi głosami powoduje powstanie ukośnego brzmienia półtonu, które w harmonii klasycznej w przypadku łączenia trójdźwięków jednoimiennych jest niedozwolone.