Władysław Miegoń
Z Wikipedii
| Władysław | |
|---|---|
| Urodzony | 30 września 1892 Samborzec |
| Zmarł | 15 października 1942 Dachau |
| Kościół / wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
| Beatyfikowany | 13 czerwca 1999 Warszawa przez Jana Pawła II |
| Wspomnienie obchodzone dnia | 12 czerwca |
| Atrybuty | |
 Portal Święci |
|
Władysław Miegoń (ur. 30 września 1892 roku w Samborcu, zm. 15 października 1942 roku w Dachau) – polski ksiądz katolicki, błogosławiony, oficer Marynarki Wojennej w stopniu komandora podporucznika (starszego kapelana), kapelan Dowództwa Floty w Gdyni, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Władysław Miegoń urodził się 30 września 1892 roku w Samborcu, w zaborze austriackim. W 1902 roku rozpoczął naukę w Męskim Progimnazjum w Sandomierzu, natomiast po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1908 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. 2 lutego 1915 roku otrzymał święcenia kapłańskie, a następnie rozpoczął posługę duszpasterską na ziemi sandomierskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zwrócił się o skierowanie do Sił Zbrojnych, jednakże początkowo biskup sandomierski Marian Ryx nie udzielił na to zgody. Dopiero ponowienie prośby dało efekt w postaci pozwolenia. Otrzymał przydział do Marynarki Wojennej i stopień kapelana (kapitana marynarki) ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku.
Początkowo pełnił służbę w batalionie morskim w Modlinie, później Aleksandrowie Kujawskim (oficjalnie wyznaczony na stanowisko 1 grudnia 1919 roku). 10 lutego 1920 roku brał udział w Zaślubinach Polski z morzem w Pucku. W kwietniu został kapelanem i oficerem oświatowym Komendy Portu Wojennego Puck, a w lipcu kapelanem Pułku Morskiego. Uczestniczył w walkach 1 batalionu morskiego podczas wojny polsko-bolszewickiej, za co marsz. Polski Józef Piłsudski osobiście odznaczył go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Pod koniec 1920 roku powrócił na stanowisko kapelana Komendy Portu Wojennego Puck, od 1924 roku Komendy Portu Wojennego Gdynia. 29 maja 1921 roku odprawiał mszę polową w związku z rozpoczęciem budowy portu w Gdyni. W latach 30. XX wieku ukończył studia prawa kanonicznego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie. Do 1932 roku był kierownikiem Rejonu Duszpasterstwa w Lublinie.
Z dniem 1 stycznia 1934 roku awansował na stopień starszego kapelana (komandora podporucznika) i został kapelanem Dowództwa Floty, pełniąc jednocześnie obowiązki kapelana Komendy Portu Wojennego. W 1934 roku brał udział w uroczystościach pogrzebowych gen. dyw. Gustawa Orlicz-Dreszera. Mediował wówczas z proboszczem parafii na Oksywiu, który nie chciał dopuścić do odprawienia w jego kościele mszy świętej żałobnej w intencji "rozwodnika i innowiercy".[1]
| Cytat z "Marynarskiego worka wspomnień" kmdr. Borysa Karnickiego[1]: |
|
"Wraca ksiądz Miegoń. Niestety, proboszcz się uparł i zamierza po porannej mszy świętej o godzinie ósmej zamknąć kościół na cztery spusty. Wszyscy oburzeni. Jak on śmie! Tu prezydent , kardynał, jego własny biskup, cała Polska! Ksiądz Miegoń mityguje:
– Proboszcz ma prawo, to jest jego kościół i nikt z hierarchii kościelnej ani świeckiej nie może zabronić mu zamknięcia świątyni. Chyba tylko w wypadku, jeśli... nie będzie miał go czym zamknąć. – Tu Miegoń ukłonił się, złożył ręce i wyszedł. Popatrzyliśmy po sobie. Naturalnie! Jakie to proste! Dwudziestu marynarzy pod dowództwem mata nadterminowego z Kadry Floty i trzytonowa ciężarówka. Gdy proboszcz jutro rano otworzy kościół, trzeba podważyć jedno skrzydło drzwi – i na ciężarówkę. Potem drugie skrzydło. Ciężar spadł nam z serca. Zdawało się, że jesteśmy gotowi ze wszystkim przygotowani na jutrzejszy dzień." |
W 1938 roku zainicjował budowę kościoła garnizonowego na Oksywiu. Podczas kampanii wrześniowej uczestniczył w walkach Lądowej Obrony Wybrzeża. 19 września dostał się do niewoli niemieckiej. 2 października został przewieziony z Gdyni do Flensburga na pokładzie statku MS "Wilhelm Gustloff". Przebywał kolejno w Stalagu IX C Rothenburg i obozie koncentracyjnym Buchenwald. W dniach 8 lipca – 15 października 1942 roku był więźniem numer 21 223 obozu koncentracyjnego Dachau i tam został zamęczony, a potem spalony.
13 czerwca 1999 roku papież Jan Paweł II beatyfikował ks. kmdr ppor. Władysława Miegonia w grupie 108 błogosławionych męczenników.
[edytuj] Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych
[edytuj] Patron
- Parafia Rzymsko-Katolicka pw. bł. ks. kmdr. Władysława Miegonia w Chełmie
- Gimnazjum im. bł. ks. kmdr. Władysława Miegonia w Strzebielinie Morskim
- Gimnazjum Nr 4 im. bł. ks. kmdr. Władysława Miegonia w Gdyni
- Centrum Charytatywno-Społeczne im. bł. ks. kmdr. Władysława Miegonia w Ustce
- Stowarzyszenie im. bł. ks. kmdr. Władysława Miegonia "PRO MARE ET FIDE" w Gdyni
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Borys Karnicki. "Marynarski worek wspomnień." Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1987. ISBN 83-11-07453-4.
[edytuj] Bibliografia
- Jan Kazimierz Sawicki, Julian Czerwiński, Małgorzata (marynarka) Czerwińska: Polska Marynarka Wojenna. Cz. 1, Korpus oficerów 1918-1947. Gdynia: Wyższa Szkoła Morska, 1996. ISBN 83-86703-50-4.
[edytuj] Zobacz też
- Polscy święci i błogosławieni
- Beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
- Uczelnie teologiczne w Polsce
