Wiaczesław Mołotow

Z Wikipedii

Wiaczesław Mołotow ur. 1890, zm. 1986
Przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych ZSRR
Okres urzędowania	od 1930 do 1941
Poprzednik	Aleksiej Rykow
Następca	Józef Stalin
Minister Spraw Zagranicznych ZSRR
Okres urzędowania	od 1939 do 1949
Poprzednik	Maksim Litwinow
Następca	Andriej Wyszyński

Wiaczesław Michajłowicz Mołotow Вячеслав Михайлович Молотов (Скрябин), właśc. Skriabin (ur. 9 marca/25 lutego (jul.) 1890, zm. 8 listopada 1986) - rosyjski komunista, polityk radziecki.

Pochodził z rodziny kupieckiej. W roku 1906 wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji. Dwukrotnie aresztowany przez ochranę. W 1912 podjął współpracę z założoną wtedy przez bolszewików gazetą Prawda.

Brał aktywny udział w rewolucji październikowej, choć niczym się podczas niej nie wyróżnił. Był bliskim współpracownikiem najpierw Lenina, a potem Józefa Stalina. W latach dwudziestych piął się po szczeblach partyjnej kariery. Od 1921 roku – sekretarz KC SDPRR(b), od 1926 roku – członek Biura Politycznego WKP(b).

Poparcie Stalina w walce o władzę, zagwarantowało mu najwyższe stanowiska państwowe. W 1930 roku objął urząd przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych (premiera rządu ZSRR) i wiernie realizował stalinowską politykę kolektywizacji. W latach 1937-38 zrealizował wielką czystkę w wojsku i partii komunistycznej. W maju 1939 roku, pozostając premierem zastąpił na stanowisku komisarza spraw zagranicznych Maksima Litwinowa.

W decydującym dla Europy okresie kierował radziecką polityką zagraniczną. W nocy z 23 na 24 sierpnia 1939 roku podpisał układ o nieagresji z Niemcami (zwany układem Ribbentrop-Mołotow). Pakt ten był ważnym zabezpieczeniem dla Hitlera i ułatwił rozpoczęcie II wojny światowej atakiem na Polskę. 28 września 1939 roku podpisał układ o przyjaźni i granicy z Niemcami (który można uznać za kolejny rozbiór Polski).

5 marca 1940 na posiedzeniu Biura Politycznego Komitetu Centralnego KPZR podpisał decyzję o wymordowaniu 22467 polskich oficerów, żandarmów, policjantów, osadników, ziemian i inteligentów więzionych w obozach NKWD (zbrodnia katyńska).

12 listopada 1940 roku przybył do Berlina, aby negocjować warunki przystąpienia Związku Radzieckiego do "osi" Berlin-Rzym-Tokio. Hitler nie zaakceptował postawionych przez Stalina warunków.

Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941 roku, to on, a nie Stalin pierwszy wygłosił przemówienie radiowe informujące o rozpoczęciu wojny. W 1941 roku Stalin przejął od niego stanowisko premiera. W lipcu 1941 roku Mołotow podpisał układ o pomocy wzajemnej z Wielką Brytanią a w październiku protokół o pomocy wojskowej Stanów Zjednoczonych (Lend-lease). W latach 1943-1945 brał udział w najważniejszych konferencjach, między innymi konferencji jałtańskiej dającej hegemonię Związkowi Radzieckiemu w Europie Środkowej i Wschodniej.

Po wojnie stopniowo odsuwany od władzy (utracił stanowisko ministra spraw zagranicznych na rzecz Andrieja Wyszyńskiego 4 marca 1949 roku). Na polecenie Stalina w 1949 roku aresztowano jego żonę, z pochodzenia Żydówkę.

Po śmierci Stalina w 1953 roku, wszedł w skład tzw. I triumwiratu (Beria, Malenkow, Mołotow) i ponownie objął stanowisko ministra spraw zagranicznych. W czerwcu 1957 roku, na plenum KC KPZR, podjął nieudaną próbę obalenia sekretarza generalnego Nikity Chruszczowa. Został za to usunięty z Komitetu Centralnego i wysłany w charakterze ambasadora do Mongolii. Później był szefem misji ZSRR przy Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej w Wiedniu. W 1961 roku za krytykę Nikity Chruszczowa przed XXII Zjazdem KPZR został usunięty z partii i wysłany na emeryturę. W roku 1984 przyjęty ponownie w szeregi KPZR przez Konstantina Czernienkę.

[edytuj] Zobacz też

• koktajl Mołotowa
• Linia Mołotowa