Zawisza Czarny (jacht)

Z Wikipedii

Zawisza Czarny
Bandera	Polska
Numer na żaglu	PZ-1
Znak wywoławczy	{{{Znak wywoławczy}}}
Port macierzysty	Gdynia
Ex	Petrea, Harcerz, Zawisza Czarny, Schwarzer Husar
Data budowy	1901
Data zatonięcia	1949
Stocznia	I.E. Holma, A.K. Gustafssonsa, Raa, Szwecja
Armator	ZHP
Materiał	drewno
Typ	jacht żaglowy
Typ ożaglowania	szkuner
Powierzchnia ożaglowania	432 m²
Ilość masztów	3
Wysokość maks. masztów (H)	27 m
Długość całkowita (L)	37,6 m
Szerokość (B)	8,1 m
Zanurzenie (D)	3,1 m
Wyporność	395 T
Załoga	52

Zawisza Czarny II

Bandera	Polska
Numer na żaglu	PZ-1
Znak wywoławczy	SPGZ
Port macierzysty	Gdynia
Ex	Cietrzew
Data budowy	1952
Stocznia	Stocznia Północna, Gdańsk
Armator	CWM ZHP - Zespół Armatorski "Zawisza Czarny"
Materiał	stal
Typ	B-11 (typ statku)
Typ ożaglowania	szkuner
Powierzchnia ożaglowania	625 m²
Ilość masztów	3
Długość całkowita (L)	42,7 m
Szerokość (B)	6,7 m
Zanurzenie (D)	4,6 m
Pojemność	164 BRT
Napęd pomocniczy	MS 423 340 KM
Załoga	46

Zawisza Czarny - nazwa dwóch kolejnych dużych jachtów morskich należących do Związku Harcerstwa Polskiego. Pierwszy z nich został zakupiony w 1934 roku i używany do czasu wybuchu II wojny światowej, drugi - obecny - zakupiony został w 1961 roku. Nazwa pochodzi od rycerza Zawiszy Czarnego, będącego wzorem cnót rycerskich.

Spis treści

1 Pierwszy Zawisza Czarny
2 Drugi Zawisza Czarny
- 2.1 Ciekawostki
- 2.2 Dane techniczne
3 Przypisy
- 3.1 Zobacz też
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Pierwszy Zawisza Czarny

Pierwszym "Zawiszą Czarnym" był jacht zakupiony przez ZHP w 1934 roku w Danii. Był to drewniany szkuner szwedzkiej produkcji "Petrea", zbudowany w 1901 roku - solidny żaglowiec, dostosowany do żeglugi podbiegunowej. Został zakupiony w całości ze składek społecznych, wyremontowany i przerobiony na statek szkolny systemem gospodarczym prawie w całości przez harcerzy i studentów, którzy również później na nim pływali. Głównym inicjatorem powstania "Zawiszy" był Witold Bublewski - kierownik Harcerskich Drużyn Żeglarskich, a komendantem aż do wojny był gen. Mariusz Zaruski. "Zawisza" był wówczas największym skautowym żaglowcem i wzbudzał zazdrość i podziw nawet w kolebce skautingu, w Anglii.

W czasie wojny, do 1943 r. używany przez Niemców jako "Schwarzer Husar", został przez nich w końcu porzucony i niszczał. Po odnalezieniu po wojnie, sprowadzony do Gdyni nie nadawał się już do remontu i w 1949 r. został odholowany i zatopiony na wodach Zatoki Puckiej. W połowie lat 90. statek do badań podwodnych Centralnego Muzeum Morskiego zlokalizował dokładną pozycję wraku, wynosi ona 54°40,7'N, 18°34,1'E, na głębokości ok. 8 metrów.

Pierwszy "Zawisza Czarny" był drewnianym trzymasztowym szkunerem gaflowym, o powierzchni żagli 432 m², dł. całk. 37,6 m, szer. 8,1 m, wys. 27 m, zanurzenie 3,1 m, 395 BRT, załoga 52 osoby - dane za książką M. Zaruskiego "Z harcerzami w świat".

[edytuj] Drugi Zawisza Czarny

Drugi "Zawisza Czarny" (popularnie zwany "Zawiasem") to stalowy, trzymasztowy szkuner sztakslowy. Jest to jednostka zbudowana na bazie statku rybackiego (lugrotrawlera) "Cietrzew", zwodowanego w 1952 r. w Stoczni Północnej w Gdańsku, który wraz z całą serią statków tego typu został wycofany z eksploatacji z powodu złej stateczności po wypadku jednego z nich.

Statek został przekazany dla ZHP przez Ministerstwo Żeglugi i przebudowany na żaglowiec dla celów sportowo-szkoleniowych. Jest podobny do swojego poprzednika o takiej samej nazwie, który w roku stał się własnością również ZHP. Po pierwowzorze pozostał drewniany galion, który zdobi dziób dzisiejszego "Zawiszy Czarnego". Nową banderę podniesiono 15 lipca 1961, a pierwszym kapitanem został delegowany z Marynarki Wojennej kmdr Bolesław Romanowski. Statek został przebudowany i przedłużony w 1967 r. i obecnie charakteryzuje się bardzo silną budową. W 1990 opłynął dookoła kulę ziemską. Kilkakrotnie opłynął przylądek Horn.

W 1984 roku, w czasie regat atlantyckich, żaglowiec wsławił się przeprowadzeniem brawurowej akcji ratowniczej w bardzo trudnych warunkach pogodowych w rejonie Bermudów, ratując część załogi żaglowca "Marques", który zatonął tam w niespodziewanym i niezwykle gwałtownym szkwale. Po wzięciu rozbitków na pokład "Zawisza" pozostał nadal w rejonie wypadku, poszukując ofiar, pomimo wysokiego stanu morza i bardzo silnego wiatru. Na Bermudach żaglowiec i jego załogę witano jak bohaterów.

W swych rejsach "Zawisza", dokładnie tak jak jego poprzednik, realizuje cele statutowe harcerstwa. Należały do nich np. w 1999 Rejsy Pokoju z międzynarodową załogą, z młodzieżą państw ogarniętych konfliktami zbrojnymi na Bliskim Wschodzie.

W 2000 statek przeszedł gruntowny remont z m.in. całkowitą przebudową i modernizacją pomieszczeń.