Z Wikipedii

Benzydamina (wzór sumaryczny: C₁₉H₂₃N₃O, ATC: A 01 AD 02, G 02 CC 03) – niesteroidowy lek przeciwzapalny, przeciwobrzękowy, dostępny bez recepty w formie tabletek do ssania, proszku do sporządzania roztworu do irygacji, kremu, żelu oraz płynów do płukania gardła i jamy ustnej.

[edytuj] Chemia i działanie

Benzydamina jest pochodną indazolu o działaniu przeciwzapalnym, przeciwobrzękowym, przeciwbólowym, miejscowo znieczulającym i antyseptycznym. Blokuje cyklooksygenazy oraz fosfolipazę A₂. Przenika przez barierę krew-mózg. Stosowana jest w różnych formach:

• krem i żel (na bóle mięśni, zapalenia ścięgień i zapalenia żył),
• tabletki do ssania, płyny do rozpylania i płukania jamy ustnej (w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, po ekstracji zębów i w zapaleniu błon śluzowych po radio- i chemioterapii),
• roztwór do irygacji (zapalenie sromu, pochwy i szyjki macicy, po chemio- i radioterapii, w higienie osobistej w czasie połogu).

Wykazuje także działanie odkażające, oddziaływując na różne gatunki grzybów i bakterii.

Do działań niepożądanych w przypadku leczenia jamy ustnej i gardła zalicza się odrętwienia w miejscu podania. Długotrwałe stosowanie może wywoływać uczulenie.

[edytuj] Właściwości narkotyczne

Benzydamina zażywana doustnie w dawkach od 0,5 do 5,0 g powoduje charakterystyczne halucynacje, dezorientację, stan podobny do upojenia alkoholowego, działa stymulująco na ośrodkowy układ nerwowy.

Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne

[[kategoria:substancje psych