Biała rasa człowieka
Z Wikipedii
Poniższy podział ras opiera się na XVIII wiecznej koncepcji Blumenbacha. Podział ten budzi wiele zastrzeżeń, w szczególności wyróżnione antropologiczne cechy ras.
Biała rasa człowieka (europeidalna, kaukazoidalna) - jedna z trzech głównych ras człowieka (obok czarnej i żółtej). Można ją podzielić na odmianę nordycką, środkowoeuropejską i śródziemnomorską. Pierwotnie występowała na obszarze całej Europy, północnej Afryki oraz południowo-zachodniej Azji, ale wraz z podbojami kolonialnymi zajmowali coraz to nowe obszary, kosztem innych ludów. Współcześnie dominują również w obu Amerykach, Australii i południowej Afryce.
Antropolodzy do rasy białej zaliczają też zazwyczaj populacje zamieszkujące Indie, Cejlon, a także niekiedy Ajnów - ludność z północnej Japonii i Sachalinu. Pewne cechy rasy białej wykazują też mieszkańcy Polinezji.
Przedstawiciele tej rasy charakteryzują się następującymi cechami antropologicznymi:
- skóra jasna różnych odcieni,
- oczy często jasne,
- włosy faliste lub proste, często jasne,
- brak fałdy nakątnej,
- twarz ortognatyczna,
- nos wąski, wystający,
- silne owłosienie ciała.
Przedstawiony podział ras wciąż wydaje się być obowiązującym, jednakże współczesne analizy wskazują, że gatunek ludzki jest monotypowy (ma tylko jedną rasę). Badania DNA istotnie wskazują na małą zmienność pomiędzy populacjami. Jednakże istniejące wyraźne różnice fizyczne skłaniają do utrzymania podziału na rasy.
Niechęć wielu osób do posługiwania się pojęciem rasy wynika z faktu, że w XIX i XX wieku powstały teorie o wyższości białej rasy. Miały one m.in. uzasadniać niewolnicze wykorzystywanie ludności niebiałej i inne zbrodnie przeciwko ludzkości. Postępy nauki i przemiany społeczne spowodowały, że obecnie znaczna większość naukowców i społeczeństwa odrzuca pogląd, iż jakakolwiek rasa mogłaby być "wyższa" lub "niższa" niż inne.
