Biskup koadiutor
Z Wikipedii
Biskup koadiutor - w kościele katolickim biskup prawnie ustanowiony przez papieża, który po śmierci lub awansie biskupa diecezjalnego posiada po nim prawo następstwa na urzędzie biskupa diecezji zgodnie z kanonem 403 paragraf 3 kodeksu prawa kanonicznego z 1983.
Biskup koadiutor nie obejmuje jednocześnie biskupstwa tytularnego.
Koadiutor (starofr. coadjuteur z łac. co- od cum ‘z, razem z’ + adiutor ‘pomocnik’) to duchowny wyznaczony przez władze zwierzchnie do pomocy duchownemu wyższego stopnia, zwykle biskup tytularny pomagający w obowiązkach biskupa diecezjalnego lub też administrator przy stolicy biskupiej.
