Brabantczyk
Z Wikipedii
| Brabantczyk | |
 Gryfonik brabancki |
|
| Inne nazwy | Petit Brabançon, Small Brabant Griffon |
| Kraj patronacki | Belgia |
| Wymiary | |
| Wysokość | ok. 32 cm |
| Waga | ok. 5 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI | Grupa IX, Sekcja 3.2, numer wzorca 82 |
| Wzorce rasy | |
| FCI • • • • • |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Brabantczyk - jedna z ras psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów belgijskich. Znajduje sie w podsekcji brabantczyków. Według FCI nie podlega próbom pracy.
Spis treści |
[edytuj] Rys historyczny
Trzy odmiany tej rasy: Gryfonik brukselski, Gryfonik belgijski i brabantczyk, pochodzą od małego szorstkowłosego psa "Smousje", pochodzącego z okolic Brukseli. W XIX wieku poprzez krzyżówkę z Ruby King Charles Spanielem i mopsem uzyskano krótką czarną sierść i poprawiono typ rasy. Małe, bardzo czujne psy tych ras hodowane były aby chronić wozy i stajnie przed inwazją gryzoni. W 1883 pierwsze gryfoniki został rejestrowany w Belgijskiej Księdze Rodowodowej. Były to Topsy (L. O. S. H. nr 163) i Foxine (L. O. S. H. nr 164).
Po roku 1900 stały się bardzo popularne, razem z innymi rasami, dzięki królewskiemu zainteresowaniu okazywanemu im przez królową belgijską Marie-Henriette. Wiele okazów zostało wyeksportowanych za granicę i pomogło w rozwoju i spopularyzowaniu tej rasy.
[edytuj] Wygląd
[edytuj] Budowa
U brabantczyków kufa jest silnie zredukowana, a głowa ma kształt kwadratowy.
[edytuj] Szata i umaszczenie
Sierść jest zawsze krótka a umaszczenie czarne podpalane, brunatne lub rude. Dyskwalifikujące jest umaszczenie całkowicie czarne.
[edytuj] Użytkowość
Współcześnie jest przede wszystkim psem towarzyszącym.
[edytuj] Popularność
W Polsce rasa rzadko spotykana. W Anglii, Skandynawii oraz Ameryce Północnej rasa od początku powstania cieszy się sporym zainteresowaniem.
To jest tylko zalążek artykułu związanego z kynologią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
