Interdykt

Z Wikipedii

Interdykt (łac. interdictum) to nakładany przez władze kościelne lub powstający na mocy prawa kanonicznego przez sam czyn zakaz odprawiania obrzędów religijnych na danym terenie (zbiorowy) lub przez daną osobę. Obecnie nie istnieje już interdykt zbiorowy, ale w średniowieczu był stosowany nawet wobec całych państw, kiedy ich władca szkodził papieżowi.

W przypadku popełnienia następujących czynów, osoba zaciąga karę interdyktu:

• użycie siły fizycznej w stosunku do biskupa,
• symulowanie spowiedzi - tj. słuchanie spowiedzi, wypowiadanie formuły rozgrzeszenia przez osobę bez święceń prezbiteratu,
• symulowanie odprawiania mszy świętej - tj. symulowanie odprawiania przez osobę bez święceń prezbiteratu,
• fałszywe oskarżanie spowiednika o próbę uwiedzenia,
• naruszenie ślubów zakonnych,
• próba zawarcia małżeństwa z członkami zakonów.

Podobną, lecz wyższą karą jest ekskomunika.

[edytuj] Zobacz też

• Glosariusz chrześcijaństwa

To jest tylko zalążek artykułu związanego z katolicyzmem. Jeśli możesz, rozbuduj go.