Joseph William Martin
Z Wikipedii
| Joseph William Martin 1881-1968 |
|
 |
|
| Spiker Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych | |
| Okres urzędowania | od 3 stycznia 1947 (1 okres) 3 stycznia 1953 do 3 stycznia 1949 (1 okres) 3 stycznia 1955 |
| Partia polityczna | Partia Republikańska |
| Poprzednik | Sam Rayburn (1, 2) |
| Następca | Sam Rayburn (1, 2) |
Joseph William "Joe" Martin, Jr (urodzony 2 listopada 1881, zmarły 6 marca 1968) był amerykańskim politykiem ze stanu Massachusetts, działaczem Partii Republikańskiej.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Urodzony w North Attleborough w rodzinnym Massachusetts Martin ukończył North Attleboro High School w roku 1902. Następnie szereg lat pracował jako dziennikarz (Attleboro Sun and Providence Journal, 1902-1908, publicysta w Evening Chronicle at North Attleboro od 1908).
[edytuj] Kariera polityczna
Zanim Martin został wybrany członkiem federalnej Izby Reprezentantów, pełnił następujące funkcję, oczywiście jako republikanin:
- Członek stanowej Izby Reprezentantów, gdzie zasiadał w latach 1912-1914
- Stanowy Senator (1914-1917)
- Przewodniczący Massachusetts Street Railway Investigating Commission
- Przewodniczący Massachusetts legislative campaign committee
- Sekretarz wykonawczy Stanowego Komitetu Partii Republikańskiej
- Delegat na Krajowe Konwencje Republikanów w latach: 1916, 1936, 1940, 1948, 1952 oraz 1956
Prócz tego piastował, już zasiadając w Izbie Reprezentantów, takie stanowiska, jak:
- Przewodniczący Republican National Conventions (Konwencji Krajowej, nominującej kandydata na prezydenta w latach 1940, 1944, 1948 i 1952)
- Członek Krajowego Komitetu Partii (kierownictwa)
[edytuj] Izba Reprezentantów
Wybrany po raz pierwszy do Izby Reprezentantów USA w listopadzie roku 1924 zasiadał w miej w okresie 21 dwuletnich kadencji (4 marca 1925 - 3 stycznia 1967). Reprezentował 14. okręg wyborczy Massachusetts, a od 1963 dziesiąty.
Liderem mniejszości został po raz pierwszy w roku 1939 (demokraci, na czele z prezydentem Franklinem Delano Rooseveltem dzierżyli praktycznie niepodzielną władzę, kontrolując Biały Dom i Kongres, ten ostatni przytłaczającą większością mandatów, od roku 1933). Martin stał na czele frakcji republikanów w Izbie do 3 stycznia 1947, kiedy to jego partia zdobyła wreszcie większość w obu izbach Kongresu, a on sam został spikerem. Pełnił też funkcję lidera mniejszości w latach 1949-1953 i 1955-1957, kiedy to, pozostając członkiem Izby, przekazał kierownictwo.
[edytuj] Spiker Izby Reprezentantów
Po raz pierwszy został spikerem w roku 1949 i był nim przez dwa lata, do 1949, kiedy demokraci odzyskali kontrolę nad izbą). Powrócił wtedy na stanowisko lidera mniejszości (dotyczasowy lider republikanów, wtedy w większości, Charles A. Halleck, musiał ustąpić mu miejsca, zostając jego zastępcą).
Drugi raz, także na dwa lata (1953-1955) Martin objął fotel spikerski, kiedy republikanie odzyskali kontrolę nie tylko nad Kongresem, ale i Białym Domem (w osobie generała Dwighta D. Eisenhowera). Te dwa pojedyncze okresy były najkrótszymi ze wszystkich okresów, kiedy republikanie sprawowali kierownictwo.
Tak więc w okresie swojego pierwszego "spikerstwa" (ang. speakership) Martin był najwyżej postawionym republikaninem od czasów prezydentury Herberta Hoovera (1929-1933) i drugą osobą w państwie i kolejce do prezydentury (Harry Truman nie miał w owym czasie wiceprezydenta w swoim gabinecie.
[edytuj] Koniec kariery
Po przegranej walce o ponowną nominację do Kongresu w roku 1966 Martin zakończył swoją karierę. Zmarł w Hollywood na Florydzie. Pochowano go na Mount Hope Cemetery w rodzinnym mieście.
W roku 1960 wydawnictwo McGraw-Hill opublikowało książkę pt. My First Fifty Years in Politics ("Moje pierwsze piętnaście lat w polityce"), która była wywiadem-rzeką z Martinem, który przeprowadził Robert J. Donovan.
Jedna z sześciu szkół w jego rodzinnym mieścier (tj. The Joseph W. Martin, Jr. Elementary School) jest nazwana na jego cześć.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] W sieci
Oficjalna biografia ze stron Kongresu
| Poprzednik Sam Rayburn |
Spiker Izby Reprezentantów 1947-1949 |
Następca Sam Rayburn |
| Poprzednik Sam Rayburn |
Spiker Izby Reprezentantów 1953-1955 |
Następca Sam Rayburn |
Frederick Muhlenberg • Jonathan Trumbull, Jr. • Frederick Muhlenberg • Jonathan Dayton • Theodore Sedgwick • Nathaniel Macon • Joseph Bradley Varnum • Henry Clay • Langdon Cheves • Henry Clay • John W. Taylor • Philip Pendleton Barbour • Henry Clay • John W. Taylor • Andrew Stevenson • John Bell • James Knox Polk • Robert Mercer Taliaferro Hunter • John White • John Winston Jones • John Wesley Davis • Robert Charles Winthrop • Howell Cobb • Linn Boyd • Nathaniel Prentiss Banks • James Lawrence Orr • William Pennington • Galusha A. Grow • Schuyler Colfax • Theodore Medad Pomeroy • James G. Blaine • Michael C. Kerr • Samuel J. Randall • J. Warren Keifer • John Griffin Carlisle • Thomas Brackett Reed • Charles Frederick Crisp • Thomas Brackett Reed • David B. Henderson • Joseph Gurney Cannon • Champ Clark • Frederick Gillett • Nicholas Longworth • John Nance Garner • Henry T. Rainey • Joseph Wellington Byrns • William B. Bankhead • Sam Rayburn • Joseph William Martin • Sam Rayburn • Joseph William Martin • Sam Rayburn • John W. McCormack • Carl Albert • Tip O'Neill • Jim Wright • Tom Foley • Newt Gingrich • Dennis Hastert
