Kanut V
Z Wikipedii
Kanut V (duń. Knud 5.) (? – 1157) – król duński w latach 1146–1157. Syn Magnusa Nilssena Silnego, wnuk Mikołaja. Współrządził ze Swenem Grade i Waldemarem Wielkim.
Gdy w roku 1146 Eryk Jagnię wycofał się z rządzenia krajem, Swen został królem Zelandii i Skanii, natomiast władcą Jutlandii został Kanut. Sytuacja ta doprowadziła do wojny. Kanut został zepchnięty do Niemiec, gdzie udało mu się utworzyć armię. W 1152 niemiecki król (później cesarz) Fryderyk Barbarossa poparł dążenia Kanuta do zapanowania nad całym terytorium Danii. W roku 1154 walki rozpoczęły się ponownie. Tym razem Kanut sprzymierzył się z Waldemarem, synem Kanuta Lavarda, który dotychczas wspierał Swena. W rezultacie Swen musiał opuścić Danię. Powrócił w roku 1157; sytuacja ustabilizowała się po podziale Danii na trzy części:
- Jutlandia - Waldemar
- Zelandia - Kanut
- Skania - Swen
Aby uczcić zakończenie wieloletnich walk, Swen zaprosił współrządzcych na spotkanie pojednawcze w Roskilde (9 sierpnia 1157). Podczas spotkania ludziom Swena udało się zamordować Kanuta, natomiast ranny Waldemar zdołał zbiec. 23 października Waldemar i Swen spotkali się ponownie - odbyli krótką, ale brutalną bitwę pod Grathe Hede. Swen został wzięty do niewoli i stracony ciosem topora. Królem całej Danii został Waldemar.
| Poprzednik Eryk III Jagnię |
Władcy Danii 1146–1157 (współrządy) 1. Swen III Grade 2. Kanut V 3. Waldemar I Wielki |
Następca Waldemar I Wielki |
