Kohtla-Järve

Z Wikipedii

Kohtla-Järve


Flaga	Herb

Prowincja

Ida Viru

Burmistrz

Jevgeni Solovjov

Powierzchnia

41,77 km²

Populacja
- w 2006
- gęstość

45 740
1095/km²

Położenie :
szerokość geogr.
długość geogr.

59°24' N
27°17' E

Lokalizacja miasta Kohtla-Järve

Kohtla-Järve - miasto w Estonii położone na północnym-wschodzie państwa, około 50 kilometrów na zachód od Narwy. Liczy ok. 45,8 tys. mieszkańców (2006), jest czwartym pod względem ludności miastem w Estonii. Zostało założone w 1924 roku. Miasto przemysłowe, ośrodek eksploatacji i chemicznej przeróbki łupków bitumicznych, przemysł materiałów budowlanych, mebli, przemysł lekki. Kohtla-Järve jest miastem bardzo zróżnicowanym pod względem etnicznym, blisko 40 różnych narodowości i tylko 21% z nich to Estończycy.

[edytuj] Historia

Historia Kohtla-Järve jest ściśle powiązana z historią otrzymywania oleju skalnego z łupków bitumicznych - głównego surowca Estonii.

Istnieją dowody na to że stałe ludzkie osiedla istnieją na terenie współczesnego Kohtla-Järve od późnego średniowiecza. W Duńskich źródłach osady Järve i Kukruse były po raz pierwszy wspomniane w 1241 roku, odpowiednio pod nazwami Jeruius i Kukarus, oraz osada Sompa w 1420 występuje jako Soenpe.

Lokalni mieszkańcy byli świadomi faktu łatwopalności łupków bitumicznych już od czasów starożytnych, jakkolwiek wykorzystanie tego surowca na skalę przemysłową rozpoczęło się dopiero w XX wieku. W roku 1916 naukowcy pokazali że łupki bitumiczne mogą być używane zarówno jako paliwo po poddaniu ich chemicznej ekstrakcji, jak i surowy materiał wykorzystywany w przemyśle chemicznym. Wydobycie rozpoczęto w pobliżu wioski Järve. W 1919 roku założone zostało State Oil Shale Industrial Corporation i skala wydobycia łupków uległa istotnemu rozszerzeniu. Osady dla górników zaczęły pojawiać się w pobliżu kopalni. W 1924 roku fabryka przetwarzająca łupki bitumiczne została zbudowana w pobliżu stacji kolejowej Kohtla, liczba mieszkańców w pobliskiej osadzie Kohtla-Järve poczeła gwałtownie wzrastać.

Rok	Poplulacja
1979	87 472
1989	62 059
1994	56 600
1998	52 611
2000	47 679
2004	46 346

Podczas II wojny światowej wartość estońskich złóż bitumicznych nabrała istotnego znaczenia. Niemcy, okupujący Estonię podczas wojny, ocenili je jako ważne dla nich źródło paliwa, aczkolwiek wydobycie i rafinacja na szeroką skale nigdy nie doszła do skutku. Po wojnie, złoża łupków bitumicznych stały się niezbędne dla przemysłu północno-zachodniej części ZSRR, a skala wydobycia i rafinacji stale podlegała procesom wzrostu. Kohtla-Järve, jako główne osiedle na obszarze wydobycia, otrzymało prawa miejskie 15 czerwca 1946 roku. Od tego czasu, przez następne 20 lat, następował proces administracyjnego stapiania się sąsiednich osiedli na wydzielonym obszarze miasta. Kohtla i Kukruse zostały włączone do miasta w 1949 roku, Jõhvi, Ahtme oraz Sompa w 1960, Kiviõli, Oru, Püssi i Viivikonna w roku 1964. W ten sposób, Kohtla-Järve ogromnie się rozrosło, stając się miastem o bardzo unikalnej strukturze, jego poszczególne części pozostają rozproszone pośród lasów, pól uprawnych i kopalni łupków. Całkowita populacja miasta wzrastała głównie dzięki robotnikom przysyłanym z różnych stron Związku Radzieckiego, osiągając w 1980 roku, największą w swojej historii liczbę 90 000 mieszkańców.

W 1991 liczba dzielnic miasta zmalała, Jõhvi, Kiviõli i Püssi stały się oddzielnymi miastami. Skala wydobycia łupków bitumicznych i ich przemysłowej ekstrakcji dramatycznie spadła w latach 90., gwałtowny wzrost bezrobocia w regionie spowodował że wielu mieszkańców Kohtla-Järve przeniosło się do Tallina lub wyjechało do Rosji.

[edytuj] Geografia

Struktura miasta Kohtla-Järve ma unikalny rozkład. Poszczególne dzielnice miasta są rozrzucone wzdłuż północnej części prowincji Ida Viru, zajmując stosunkowo dużą jej powierzchnię. Odległość pomiędzy Järve i Sirgala wynosi ok. 30 km.