Leonard Cohen
Z Wikipedii
Leonard Cohen (ur. 21 września 1934 Montrealu w Kanadzie) – kanadyjski poeta, pisarz i piosenkarz tworzący w stylu piosenki autorskiej w gatunku folk rock.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Choć Leonard Cohen, o całą dekadę starszy od członków grup The Beatles i The Rolling Stones, jest nieomal rówieśnikiem Elvisa Presleya, jego droga do muzyki była całkowicie odmienna. Gdy debiutował jako piosenkarz w 1968 miał już 33 lata i był uznanym w swym środowisku poetą i pisarzem.
Urodzony w średnio zamożnej żydowskiej rodzinie, otrzymał solidną edukację na poziomie średnim i zaczął studia na anglojęzycznym McGill University w rodzinnym mieście. Choć był przeciętnym studentem, jeszcze w czasie studiów zdobył prestiżową nagrodę McNaughton Prize za osiągnięcia literackie. Rok po skończeniu studiów w 1957 wydał swój pierwszy tom poezji Let Us Compare Mythologies. W przeciągu następnych lat pisał i publikował poezję oraz wydał dwie powieści The Favorite Game 1963 oraz Beautiful Losers w 1966.
Leonard Cohen w swych wywiadach często powtarza, że wziął się za śpiewanie, gdyż trudno było wyżyć z pisania. Biografowie nieco inaczej przedstawiają jego życie w tamtym okresie. Honoraria literackie, rządowe granty oraz dochody z rodzinnego przedsiębiorstwa wystarczały na wygodne życie. Leonard Cohen w tym czasie dużo podróżuje, prowadzi intensywne życie towarzyskie i erotyczne. Lubi otaczać się pięknymi kobietami i dopóki jest to legalne, eksperymentuje z LSD.
Choć nauczył się grać na gitarze w wieku trzynastu lat oraz zaczął już wcześniej pisać piosenki, traktował muzykę w sposób czysto rekreacyjny i początkowo nie zamierzał zostać piosenkarzem. Zresztą nigdy nie był wybitnym instrumentalistą. Przypadkową sławę przyniosła mu piosenka Suzanne, której profesjonalną wersję nagrała folkowa piosenkarka Judy Collins. Stała się ona radiowym przebojem roku 1965. To właśnie Collins wprowadziła Cohena w środowisko muzyki folk. Namówiła Cohena, by wystąpił z nią na Newport Folk Festival w 1967. Od tego zaczyna się jego kariera wykonawcy. Wydany rok później album The Songs of Leonard Cohen zawierał takie nieśmiertelne przeboje artysty jak: Suzanne, Sisters of Mercy, So Long, Marianne, Hey, That's No Way to Say Goodbye. Album odniósł wielki sukces.
Cohen śpiewający przy akompaniamencie gitary akustycznej i niewielkiego, łagodnie grającego zespołu, śpiewając swym nieco monotonnym, lecz bardzo ciepłym basem swe piękne poetyckie teksty, przesycone religijnymi i inter-kulturowymi aluzjami oraz zakrapiane humorem (najczęściej czarnym), utrafił w gusta intelektualnie zaawansowanych, lewicujących, zapatrzonych w kultury wschodu środowisk akademickich i literackich ówczesnej Ameryki. Kolejne płyty utwierdzały pozycję artysty. Przełomowym albumem Cohena był Death of a Ladies' Man wydany w 1977 i wyprodukowany przez legendarnego Phila Spectora. Muzyka z tego albumu staje się pełniejsza instrumentalnie. Obok ostrzej grającej sekcji rytmicznej, elektrycznych gitar, instrumentów klawiszowych, aranżacje obejmowały także sekcję instrumentów smyczkowych. Choć album ten uważany jest za najsłabszy w karierze artysty, tą właśnie drogą podążył w kolejnych swych nagraniach. Wszystkie albumy nagrane w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX w. utrzymały taką linię stylistyczną. Z tego okresu pochodzą takie wielkie przeboje artysty jak The Gypsy's Wife, Dance Me to the End of Love, I'm Your Man, Closing Time, In My Secret Life i Alexandra Leaving.
Fenomenem była olbrzymia popularność Leonarda Cohena w Polsce. W latach osiemdziesiątych był on w tym kraju lepiej znany, niż w swej rodzinnej Kanadzie. Było to zasługą popularyzatorskiej działalności Macieja Zembatego, jego (głównie wspólnych z Maciejem Karpińskim) znakomitych tłumaczeń tekstów piosenek i atrakcyjnych wykonań polskich kowerów. Gdy w 1985 Leonard Cohen przyjechał na swą trasę koncertową do Polski, był w stanie wypełnić olbrzymie hale koncertowe, mieszczące wielotysięczne widownie. Ciekawostką jest, że w czasie pobytu w Polsce spotkał się w Lechem Wałęsą oraz wygłosił szereg pro-solidarnościowych oświadczeń. W wyniku tego jego piosenki zniknęły z Polskiego Radia na wiele miesięcy.
24 października 2003 z rąk gubernatora generalnego Kanady Adrianne Clarckson Leonard Cohen otrzymał Order of Canada, najwyższe odznaczenie kanadyjskie, przyznane mu za wybitny wkład w rozwój kanadyjskiej kultury.
W 2005 roku okazało się że artysta został pozbawiony środków na funduszu emerytalnym. Jego była przyjaciółka, jednocześnie menadżer Kelley Lynch sprzeniewierzyła ponad 5 milionów dolarów zostawiając jedynie 150 tysięcy. To stanowczo zbyt mało, biorąc pod uwage fakt, że suma ta nie wystarczy na opłacenie należnych podatków artysty. W marcu 2006 Cohen wygrał sprawę sądową z byłą menadżer, jednakże jest mało prawdopodobne iż zostaną mu zwrócone pieniądze ze względu na ignorowanie wezwań zapłaty przez Lynch.
W 2006 roku został uhonorowany członkowstwem w Canadian Songwriters Hall of Fame.
[edytuj] Dyskografia Leonarda Cohena
- 1968 The Songs of Leonard Cohen
- 1969 Songs from a Room
- 1971 Songs of Love and Hate
- 1973 Live Songs
- 1974 New Skin for the Old Ceremony
- 1977 Death of a Ladies' Man
- 1979 Recent Songs
- 1985 Various Positions
- 1988 I'm Your Man
- 1992 The Future
- 1994 Cohen Live
- 2001 Field Commander Cohen – Tour of 1979 (live)
- 2001 Ten New Songs
- 2004 Dear Heather
[edytuj] Bibliografia Leonarda Cohena
- 1956 Let Us Compare Mythologies – zbiór poezji
- 1963 The Favorite Game – powieść
- 1966 Beautiful Losers – powieść
- 2006 Book of Longing – zbiór poezji
