Obłok Oorta
Z Wikipedii
Obłok Oorta (znany też pod nazwą Obłoku Öpika-Oorta) - dysk składający się z lodu, pyłu, gazów i planetoid obiegających Słońce w odległości od 300 do 100 000 AU. Jest to odległość odpowiadająca 1000-krotnemu dystansowi między Słońcem a Plutonem lub ok. 1 rokowi świetlnemu. Podobnie jak pas Kuipera, obłok Oorta jest pozostałością po formowaniu się Układu Słonecznego. Pochodzą z niego komety, a według niektórych teorii może pojawić się z niego zagrożenie dla Ziemi i innych planet. Obłok Oorta uznawany jest za skraj Układu Słonecznego. Zaraz za nim zaczyna się przestrzeń międzygwiezdna.
Obłok Oorta składa się z:
- hipotetycznego obłoku wewnętrznego (jego przedstawicielem miałby być odkryty w 2003 roku obiekt transneptunowy - Sedna).
- obłoku zewnętrznego
Pas Kuipera: Pluton (Charon) • Orkus • Iksjon • 2002 UX25 • Waruna • 2002 TX300 • 2003 EL61 • Quaoar • 2005 FY9 • 2002 AW197
Dysk rozproszony: Eris • Sedna
Planety: Merkury • Wenus • Ziemia • Mars • Jowisz • Saturn • Uran • Neptun
Planety karłowate: Ceres • Pluton • Eris
Inne: Słońce • księżyce • małe ciała • pas planetoid • pas Kuipera • obłok Oorta
To jest tylko zalążek artykułu związanego z astronomią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
