Padaczka

Z Wikipedii

	Padaczka
(Epilepsia)
ICD-10:	G40-G41
G40-G41.0 {{{X.0}}}
G40-G41.1 {{{X.1}}}
G40-G41.2 {{{X.2}}}
G40-G41.3 {{{X.3}}}
G40-G41.4 {{{X.4}}}
G40-G41.5 {{{X.5}}}
G40-G41.6 {{{X.6}}}
G40-G41.7 {{{X.7}}}
G40-G41.8 {{{X.8}}}
G40-G41.9 {{{X.9}}}

Padaczka (inaczej epilepsja) - choroba o złożonej, różnej etiologii cechująca się pojawianiem napadów padaczkowych. Napad padaczkowy zaś jest wyrazem przejściowych zaburzeń czynności mózgu wskutek nadmiernych i gwałtownych wyładowań bioelektrycznych w komórkach nerwowych.

Spis treści 1 Epidemiologia 2 Rodzaje napadów padaczkowych (podział Gastaut) 2.1 Padaczki uogólnione 2.2 Padaczki częściowe 2.3 Padaczki związane z wiekiem 2.4 Napady ogniskowe objawowe 2.5 Padaczki o określonej etiologii 3 Stan padaczkowy 4 Przyczyna padaczki i napadów padaczkowych 5 Leczenie 6 Jak pomóc?

[edytuj] Epidemiologia

Padaczka jest powszechną chorobą, dotkniętych jest nią ok. 1% ludzi w Polsce (ok. 400 tys.). Co ważne – padaczka jest chorobą ludzi młodych. W 80% ujawnia się przed 20 rokiem życia.

[edytuj] Rodzaje napadów padaczkowych (podział Gastaut)

1. Padaczki uogólnione
   1. pierwotnie uogólnione
   2. wtórnie uogólnione
   3. nie określone uogólnione
2. Padaczki częściowe
3. Padaczki nie sklasyfikowane

[edytuj] Padaczki uogólnione

• napady nieświadomości (petit mal)
• napady miokloniczne
• napady atoniczne
• napady (pierwotnie/wtórnie) uogólnione toniczno-kloniczne (grand mal)

[edytuj] Padaczki częściowe

• napady częściowe proste
• napady częściowe złożone

[edytuj] Padaczki związane z wiekiem

• zespół Ohtahary
• zespół Westa
• zespół Lennoxa-Gastauta
• zespół Friedmana - piknolepsja
• padaczka Rolanda
• zespół Landaua-Kleffnera

[edytuj] Napady ogniskowe objawowe

• padaczka skroniowa
• padaczka czołowa
• padaczka ciemieniowa
• padaczka potyliczna
• padaczka Kożewnikowa

[edytuj] Padaczki o określonej etiologii

• padaczka w guzach mózgu
• padaczka poudarowa
• padaczka alkoholowa
• padaczka poinfekcyjna
• padaczka po kraniotomii
• padaczka polekowa

[edytuj] Stan padaczkowy

Powtarzające się jeden za drugim napady padaczkowe, bez odzyskania przytomności, czasem z chwilowym bezdechem są stanem zagrożenia życia. Wymagają natychmiastowej hospitalizacji i podjęcia pilnego leczenia. Występują bez uchwytnej przyczyny lub po zmianie, odstawieniu nagłym leków (w szczególności hormonalnych), w trakcie infekcji u chorego z epilepsją, itp. Chory zagrożony jest m.in. obrzękiem mózgu, obrzękiem płuc, hipertermią.

[edytuj] Przyczyna padaczki i napadów padaczkowych

Padaczka nie jest chorobą dziedziczną. Dziedziczny jest niski próg pobudliwości komórek nerwowych mózgu. Czynniki predysponujące do wystąpienia napadów padaczki:

1. urazy mózgu – wiele zmian, występujących w trakcie bezpośrednich reakcji kompensacyjnych może przyczynić się do wystąpienia drgawek. Ponadto istnieje hipoteza, że blizna glejowa powstała po urazach mózgu jest czynnikiem indukującym powstawanie ogniska padaczkowego.
2. bodźce świetlne – częstokroć zdarza się, że bodźce świetlne (np. z gry komputerowej, naturalne migotanie ekranu komputera, oglądanie słońca przez drzewa w trakcie jazdy samochodem, dyskoteka, itp.) powodują napad padaczkowy. Często gwałtowne wyjście z ciemnego miejsca na mocne światło słoneczne może przyczynić się do napadu.
3. zmiany hormonalne – do napadu mogą przyczynić się wahania hormonalne związane z menstruacją
4. zmiana aktywności falowej mózgu – padaczka może pojawiać się w okolicach przejścia od snu do czuwania i na odwrót.
5. stany gorączkowe
6. stan fizjologiczny organizmu
   1. niedotlenienie
   2. zmniejszona zawartość CO₂ we krwi,
   3. niedocukrzenie,
   4. niewydolność adrenergiczna,
   5. zwiększony poziom progesteronu,
   6. zaburzenia wodno-elektrolitowe,
7. zmęczenie i brak snu

[edytuj] Leczenie

Leczenie padaczki opiera się na kilku podstawowych zasadach:

• zawsze jeżeli to tylko możliwe stosowanie monoterapii (politerapia w przypadku niemożliwości kontroli pojedynczym lekiem)
• wdrażanie leczenia - wprowadzanie leku powoli, aż do uzyskania odpowiedniej dawki
• odstawienie leczenia - powoli zmniejszając dawkę
• zmiana leków - na zakładkę, powoli odstawiając jeden i powoli wprowadzając drugi
• leczenie długotrwałe
• stosowanie odpowiedniego leku do konkretnego rodzaju napadu
• stosowanie odpowiednio dużej dawki leku
• monitorowanie stężenia leku w surowicy - w niektórych przypadkach

Leki pierwszego rzutu:

• napady pierwotnie uogólnione - kwas walproinowy
• napady wtórnie uogólnione - karbamazepina
• napady częściowe - karbamazepina
• zespół Westa - vigabatryna, sterydy, ACTH
• padaczka rolandyczna - karbamazepina

Leczenie napadu padaczkowego:

• 10 mg diazepamu powoli i.v. lub 2 mg klonazepamu i.v., tlen
• jeżeli napady nie ustępują - powtórzenie dawki, tlen
• jeżeli napady nie ustępują - 20 mg diazepamu i.v. oraz fenytoina 15 mg/kg i.v. (do drugiej żyły nie szybciej niż 50 mg/kg), 40% glukoza, kokarboksylaza, tlen
• jeżeli napady nie ustępują - diazepam 100 mg we wlewie kroplowym w 500 mg glukozy (40ml/h) i.v.
• jeżeli napady nie ustępują - możliwe zastosowanie innych leków - fenobarbital, lidokaina, klometiazol
• jeżeli napady nie ustępują - znieczulenie ogólne

[edytuj] Jak pomóc?

Osobę mającą napad padaczkowy:

• ułożyć na boku, aby zapobiec zakrztuszeniu lub zadławieniu
• nie podawać nic do picia
• ochronić (szczególnie głowę) przed okaleczeniem o okoliczne przedmioty
• nie powstrzymywać na siłę drgawek
• rozpiąć pasek, kołnierz koszuli, aby ułatwić oddychanie
• nie wkładać niczego między zęby, nie otwierać siłą zaciśniętych szczęk
• zachować spokój; jeżeli po 2-3 minutach atak nie mija, wezwać pogotowie

Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne