Pekińczyk
Z Wikipedii
| Pekińczyk | |
 Pekińczyk - pies |
|
| Inne nazwy | Pekingese |
| Kraj patronacki | Wielka Brytania |
| Kraj pochodzenia | Chiny |
| Wymiary | |
| Wysokość | ok. 20 cm |
| Waga | max. 5 kg (pies), max. 5,5 kg (suka) |
| Klasyfikacja | |
| FCI | Grupa IX, Sekcja 8, nr wzorca 207 |
| Wzorce rasy | |
| • • • • • |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Pekińczyk - jedna z ras psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji spanieli japońskich i pekińczyków.
Spis treści |
[edytuj] Krótki rys historyczny
Wyhodowana w Mandżurii, rasa ta do połowy XIX wieku znana wyłącznie była w Chinach. W Europie pojawił się ok. 1860 roku. W wyniku zajęcia Pekinu przez wojska brytyjskie pierwszym krajem europejskim, do którego trafił pekińczyk była Anglia. W roku 1900 z królewskiej hodowli angielskiej psy te przekazano do Niemiec i Holandii, a także do Ameryki.
[edytuj] Użytkowość
pies do towarzystwa, nieufny wobec obcych
[edytuj] Charakter i temperament
Są bardzo towarzyskie i spokojne. W kontaktach z wiekszymi psami, zaatakowane, nie potrafią walczyć w swej obronie.
[edytuj] Budowa
Posiadają krótki tułów i silnie zredukowaną z przodozgryzem, czarna kufę. Uszy długie zwisające z przedłużeniem pęczku długich czarnych włosów. Ogon bujny, puszysty i wysoko osadzony, krótkie łapy, wypukłe oczy szeroko rozstawione.
[edytuj] Szata i umaszczenie
Przeważnie posiadają długi włos, kolorystycznie różnorodny.
[edytuj] Utrzymanie
Nie lubią być ograniczane. Psy wymagają codziennego czesania i dość częstego strzyżenia. Gubienie sierści - dość duże.
[edytuj] Popularność w Polsce
Psy są mało popularne w Polsce.
To jest tylko zalążek artykułu związanego z kynologią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
