Węzeł zatokowo-przedsionkowy

Z Wikipedii

Węzeł zatokowo-przedsionkowy (łac. nodus atrioventricularis), inaczej Keitha-Flacka — nadrzędny ośrodek układu bodźco-przewodzącego serca znajdujący się w ścianie prawego przedsionka pomiędzy ujściem żyły głównej górnej, a grzebieniem granicznym (crista terminalis) pod nasierdziem. Węzeł zatokowy posiada wyspecjalizowane komórki posiadające zdolność do spontanicznych wyładowań, które rozpoczynają każdy cykl pracy serca.

Stanowi ośrodek pierwszorzędowy, narzucając swój rytm całemu sercu. W przypadku prawidłowej jego funkcji mówi się o rytmie zatokowym miarowym, co znajduje odzwieciedlenie w każdym opisie badania EKG. Depolaryzacja z węzła zatokowo-przedsionkowego przenosi się do węzła przedsionkowo-komorowego (Hisa) za pośrednictwem trzech pęczków międzywęzłowych: przedniego (Bachmana), środkowego (Wenckebacha) i tylnego (Thorela).

Zaburzenia pracy węzłą przedsionkowo-zatokowego prowadzą do aktywizacji drugorzędowych ośrodków pobudzenia i w efekcie mogą prowadzić do arytmii.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z anatomią. Jeśli możesz, rozbuduj go.

Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne