Władykaukaz
Z Wikipedii
Władykaukaz (ros. Владикавка́з; oset. Дзæуджыхъæу) — stolica i największe miasto Republiki Północnej Osetii-Alanii, położone w południowo-wschodniej części kraju, u stóp Kaukazu, nad rzeką Terek.
Spis treści |
[edytuj] Dane ogólne
- Liczba ludności: 314.967 (2004)
- Położenie geograficzne: 43°2' N 44°40' E
Ludność składa się z Osetyjczyków, Rosjan, Ormian i Gruzinów.
[edytuj] Historia
Miasto zostało założone w 1784 roku jako twierdza w okresie rosyjskiej ekspansji na Kaukazie. Przez wiele lat była ona główną bazą wojskową w regionie. W 1799 roku zbudowano przez góry tzw. Gruzińską drogę wojenną, która łączyła miasto z Gruzją na południu, zaś w 1875 roku została zbudowana kolej łacząca miasto z Rostowem nad Donem i azerbejdżańskim Baku. Władykaukaz stał się głównym centrum przemysłowym regionu, przede wszystkim w zakresie przetwórstwa ropy naftowej. We Władykaukazie była mocna polska diaspora, takoż kościół. Dzisiaj w mieście jest polski klub.
Od 1931 do 1944, a potem od 1954 do 1990 roku miasto nosiło nazwę Ordżonikidze (Орджоники́дзе) od nazwiska gruzińskiego bolszewika Sergo Ordżonikidze. W latach 1944-1954 nosiło nazwę Dzaudżikau (Дзауджика́у). Nazwa Władykaukaz oznacza "Królowa Kaukazu".
Miasto było zdobywane w czasie wojny domowej i podczas drugiej wojny światowej. W lutym 1919 roku zdobyła je antykomunistyczna armia gen. Antona Iwanowicza Denikina, ale została wyparta przez Armię Czerwoną w marcu 1920 roku. W listopadzie 1942 roku próbowała je zdobyć armia niemiecka, ale została odparta. Był to najdalej wysunięty na wschód punkt, do którego dotarły wojska hitlerowskich Niemiec.
