Supermarine Spitfire
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O Supermarine Spitfire é un avión de caza usado pola RAF e moitos países aliados durante a Segunda Guerra Mundial.
Producido por Supermarine, o Spitfire foi deseñado por R.J. Mitchell, que continuou mellorándoo ata a súa morte en 1937, o Spitfire prestou servizo durante a totalidade da II GM en todos os teatros de guerra, e en diferentes variantes, durante a Batalla de Inglaterra (1940), demostrou a súa efectividade en combate, derrubando a maioría de cazas alemás, mentres o Hawker Hurricane, ó ser más pesado e resistente, derrubaba bombardeiros. O seu primeiro voo foi 5 de marzo de 1936, fabricáronse 22.000 avións en máis de 40 versións entre 1938 e 1948 e retirouse na RAF en 1952.
[editar] Características técnicas
Características da primeira versión: Mk I
Caza monopraza, o spitfire tiña unha lonxitude de 9.12 metros e unha altura de 3.48 cun peso en valeiro de 2.313 kg. O motor era un Rolls-Royce Merlin 45 de 1.470 CV de potencia. Chegaba a alcanzar os 605 km/h e tiña unha autonomía de voo de 760 km, podía chegar a unha altura de 11.300 m.
[editar] Galería de imaxes
 Spitfire |
 Plataforma do Spitfire |
 Spitfire LF XVIE TD248.jpg |
 Spitfire en Calvados, Normandía, Francia |
