Philippe Noiret
| Philippe Noiret | |
|---|---|
| 1 oktober 1930 – 23 november 2006 | |
| Land | Frankrijk |
| Ouders | |
| Ex-partner(s) | |
| Partner | Monique Chaumette |
| Kinderen | |
| IMDb-profiel | |
Philippe Noiret (Rijsel, 1 oktober 1930 - Parijs, 23 november 2006) was een bekende Franse acteur die na in eerste instantie ook in het theater en als cabaretier te hebben opgetreden hoofdzakelijk rollen in films vertolkte.
[bewerk] Levensloop
Tijdens zijn filmcarrière die eind jaren veertig een aanvang nam, speelde hij in talloze films. In de jaren vijftig was hij eveneens veelvuldig in het destijds door de Franse regisseur Jean Vilar geleide Théâtre National Populaire (gevestigd in Villeurbanne) te zien waarin hij aan diverse, al dan niet komische en veelal klassieke, toneelstukken meedeed zoals die van bijvoorbeeld Molière, Shakespeare ("Macbeth"), Victor Hugo en Bertolt Brecht. In diezelfde tijd deed hij ook aan cabaret.
Na in de jaren zestig in de filmindustrie te zijn doorgestoten begon hij in het daaropvolgende decennium een bekend acteur te worden. De films waarin Noiret speelde, scoorden vaak goed zoals de komedies "La Vieille Fille" uit 1972 en "La Grande Bouffe" (vertaald: 'de vreetpartij') uit 1973. De laatste met beroemde acteurs als Marcello Mastroianni en Michel Piccoli gaat over een groep mannen die in een afgelegen villa met een stel prostituees zich te buiten gaan aan groepsseks en vervolgens besluiten zichzelf letterlijk dood te eten. Op het in hetzelfde jaar gehouden filmfestival van Cannes leidde de vertoning tot de nodige opschudding.
In de jaren negentig werd Noiret ook buiten de Franstalige wereld een bekende verschijning door zijn optredens in films als "Cinéma Paradiso" uit 1988 en "Il Postino" uit 1994 waarin hij de Chileense schrijver Pablo Neruda speelde.
Philippe Noiret overleed op 76-jarige leeftijd ten gevolge van kanker waaraan hij reeds geruime tijd leed. Hij was sinds 1962 getrouwd met de Franse actrice en comédienne Monique Chaumette die hij tijdens zijn periode bij het Théâtre nationale populaire had leren kennen. Zij speelde onder meer een rol in de eerdergenoemde film "La Grande Bouffe".
[bewerk] Onderscheidingen
Voor zijn acteerwerk ontving hij bij elkaar drie prijzen. In 1962 op het filmfestival van Venetië een prijs voor zijn rol in "Thérèse Desqueyroux" uit datzelfde jaar, en tweemaal een César voor beste acteur, een belangrijk Franse onderscheiding op filmgebied. De ene ontving hij in 1976 en had hij te danken aan zijn acteerprestaties in "Le Vieux Fusil" (1975), de andere kreeg hij in 1990 vanwege "La Vie et rien d'autre" (1989).
In 2005 viel hem ook de Légion d'honneur ten deel, de belangrijkste Franse nationale onderscheiding.
[bewerk] Filmografie
Noiret heeft onder andere in de volgende films gespeeld:
- Gigi (1948) van Jacqueline Audry
- Olivia (1950) van Jacqueline Audry
- Agence matrimoniale (1952) van Jean-Paul Le Chanois
- La Pointe Courte (1956) van Agnès Varda
- Le Capitaine Fracasse (1960) van Pierre Gaspard-Huit
- Zazie dans le métro (1960) van Louis Malle
- Thérèse Desqueyroux (1962) van Georges Franju
- Comme un poisson dans l'eau (1962) van André Michel
- Les Copains (1964) van Yves Robert
- La Vie de château (1965) van Jean-Paul Rappeneau
- Tendre voyou (1966) van Jean Becker
- Alexandre le bienheureux (1967) van Yves Robert
- L'Étau (Topaz, 1969) van Alfred Hitchcock
- Clérambard (1969) van Yves Robert
- La Mandarine (1971) van Édouard Molinaro
- La Vieille Fille (1972) van Jean-Pierre Blanc
- La Grande Bouffe (1973) van Marco Ferreri
- L'Horloger de Saint-Paul (1974) van Bertrand Tavernier
- Que la fête commence (1975) van Bertrand Tavernier
- Le Vieux Fusil (1975) van Robert Enrico
- Mes chers amis (Amici miei, 1975) van Mario Monicelli
- Une femme à sa fenêtre (1976) van Pierre Granier-Deferre
- Le Juge et l'Assassin (1976) van Bertrand Tavernier
- Un taxi mauve (1977) van Yves Boisset
- Tendre Poulet (1978) van Philippe de Broca
- Le Témoin (1978) van Jean-Pierre Mocky
- Tre Fratelli 1981) van Francesco Rosi
- L'Étoile du Nord (1982) van Pierre Granier-Deferre
- Coup de torchon (1981) van Bertrand Tavernier
- Souvenirs souvenirs (1984) van Ariel Zeitoun
- L'Eté prochain (1985) de Nadine Trintignant
- La Famille (La Famiglia, 1986) van Ettore Scola
- Masques (1987) van Claude Chabrol
- Cinéma Paradiso (1988) van Giuseppe Tornatore
- Ripoux contre ripoux (1989) van Claude Zidi
- La Vie et rien d'autre (1989) van Bertrand Tavernier
- J'embrasse pas (1991) van André Téchiné
- Tango (1992) van Patrice Leconte
- Il Postino, 1994) van Michael Radford
- La Fille de d'Artagnan (1994) van Bertrand Tavernier
- Grosse fatigue (1994) van Michel Blanc
- Les Grands Ducs (1996) van Patrice Leconte
- Fantôme avec chauffeur (1996) van Gérard Oury
- Soleil (1997) van Roger Hanin
- Le Pique-nique de Lulu Kreutz (1999) van Didier Martiny
- Les Côtelettes (2002) van Bertrand Blier
- Père et fils (2002) van Michel Boujenah
- Ripoux 3 (2003) van Claude Zidi
