Absynt
Z Wikipedii
Uzasadnienie tej decyzji znajduje się na stronie Wikipedia:Artykuły kontrowersyjne lub na stronie dyskusji.
Jeśli możesz, przeredaguj go zgodnie z zasadami neutralnego punktu widzenia.
Absynt (fr. absinthe - piołun) — likier ziołowy, klarowny, o zielonej barwie, uzyskiwany przez macerację piołunu oraz innych ziół, głownie anyżu, kopru włoskiego i hyzopu i niekoniecznie destylację. Receptura została opracowana w Szwajcarii przez francuskiego emigranta, doktora Pierre'a Ordinaire. Początkowo ta spirytusowa nalewka stosowana była jako środek leczniczy. W 1797 roku recepturę odkupił od siostr Henriod, major Dubied, którego krewny Henri-Louis Pernod, założył pierwszą wytwórnię absyntu we Francji (wtedy Pernod Fils) i na jego produkcji zdobył fortunę.
Trunek szczególnie wychwalany w poezji modernistycznej i lubiany przez bohemę artystyczną przełomu XIX i XX wieku - głównie z powodu zawdzięczanych tujonowi własności relaksujących. Był również tematem dla malarzy, przedstawiali go impresjoniści, jak Edgar Degas, Edouard Manet, a później Pablo Picasso w obrazach: Absynt i Kobieta pijąca absynt.
W związku z barwą i ze względu na jego działanie absynt nazywano niekiedy "zieloną wróżką".
[edytuj] Sposób konsumpcji
- czeski:
Nad szklanką lub kieliszkiem trzymamy łyżeczkę, na której kładziemy kostkę bądź wsypujemy odpowiednią ilość cukru. Powoli wlewamy przez łyżeczkę 50 ml (lub według swojego uznania) absyntu. Podpalamy cukier nasiąknięty trunkiem i czekamy aż cukier się stopi. Kiedy płomień zacznie gasnąć wlewamy wodę (najlepiej mineralną, niegazowaną, ilość: 50 ml lub według upodobań). Mieszamy. Wypijamy jak najszybciej.
- francuski:
Wlewamy do szklanki lub kieliszka odpowiednią ilość absyntu (20 - 30ml). Na ażurową (z dziurkami) łyżeczkę kładziemy kostkę cukru, polewamy cukier, aby nasiąkł, czekamy, aż syrop zacznie ściekać do kieliszka, stopniowo przesączamy resztę wody. Woda powinna być lodowata albo bardzo zimna, stosunek absyntu do wody: 1:3, ewentualnie 1:5 czy 1:7. Jeśli na łyżeczce zostało już mało lub wcale cukru,mieszamy nią absynt. pijemy bardzo powoli, delektując się każdym łykiem. W przypadku absyntów francuskich najpierw wyczuwamy anyż, hyzop, koper i na samym końcu nutę piołunu, jeśli chodzi o absunt szwajcarski, dominujące nuty to koper i piołun, z delikatną nutą mięty. Absenta zaś to perfekcyjne połączenie anyżu i piołunu z lekkim, ale wyczuwalnym cytrusowym odcieniem.
[edytuj] Absynt dziś
Kwestią pierwszą był spisek winiarzy, gdyż w wyniku zaatakowania ich zbiorów przez pleśń, byli w stanie wyprodukować małą ilość wina, co spowodowało wzrost ceny, a było na rękę producentom absyntu. Doszło do tego, że kieliszek dobrego wina kosztował tyle ile butelka przyzwoitego (60%) absyntu. Druga sprawa to pojawienie się absinthes ordinaire (46%), absinthe demi-fine (53%) i absinthe fine (60 %-+), były to absynty produkowane po najmniejszej linii oporu, barwione sztucznie grynszpanem czy zielenią Veronese'a, albo pietruszką, składające się głównie z nieoczyszczonego etanolu, a w większości przypadków z metanolu; miały one łudząco podobne etykietki, czasem przelewano je do butelek znanych marek. Aby po dolaniu wody, kolor pięknie się opalizował, nie żałowano chlorku antymonu czy aniliny. Zgodnie z derektywami UE dot. produkcji i sprzedaży alkoholi zawierających tujon, fenchon i pinokamfen, wyznaczono dwie granice: jeśli absynt ma pow. 25% może zawierac do 10mg/l tujonu, jeśli dodatkowo jest zakwalifikwany jako bitters lub amere, może mieć od 11 mg/l do 35mg/l. Producenci oficjalni trzymają się tych norm, z tym, że naukowcy udowodnili, że nawet dzienne spożycie tujonu 75mg/l nie jest szkodliwe dla zdrowia. Les Bleues, produkowane w szwajcarii również są zgodne z tą normą, choć jeśli znajdziemy absynt u nielegalnego producenta, oprócz lepszej jakości może być to trunek 45mg/l. Wszystko to kwestia smaku i gustu. W USA, absynt można kupić nielegalnie lub sprowadzić, ale FDA uważa iż jest to rzecz niebezpieczna i nie należy jej legalizować.
[edytuj] Linki zewnętrzne
