24 Dywizja Pancerna (niemiecka)
Z Wikipedii
24 Dywizja Pancerna (niem. 24. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej
Spis treści |
[edytuj] Historia
Dywizja została sformowana rozkazem z dnia 28 listopada 1941 roku w Stablack (obecnie Dołgorukowo) w Prusach Wschodnich po przez przeformowanie 1 Dywizji Kawalerii. Jej formowania zakończyło się dopiero w lutym 1942 roku, przerzucono została wtedy do północnej Francji, gdzie weszła w skład 7 Armii Grupy Armii „D”.
W czerwcu 1942 roku została przerzucona na front wschodni, początkowo znajdowała się w odwodzie 4 Armii Pancernej Grupy Armii „Południe”. W sierpniu 1942 roku wzięła udział w walkach pod Woroneżem.
We wrześniu 1942 roku została włączona w skład 6 Armii wzięła udział w ataku na Stalingrad. Bierze udział w bezpośrednim ataku na Stalingrad, a następnie wraz z całą 6Armią znalazła się w okrążeniu. W Stalingradzie walczy do stycznia 1943 roku, kiedy ostatecznie skapitulowała.
W marcu 1943 roku podjęto decyzję o odtworzeniu dywizji na terenie północnej Francji. Organizacja i szkolenie dywizji trwało do sierpnia 1943 roku. We wrześniu zostaje przerzucona do północnych Włoch.
W listopadzie 1943 roku została skierowana na front wschodni, wchodzi w skład 1 Armii Pancernej Grupy Armii „Południe”. Od grudnia do lutego 1944 roku walczy w rejonie Krzywego Rogu, a następnie cofa się w kierunku Rumunii. Od kwietnia 1944 roku broni rejonu Jassy.
W sierpniu 1944 roku przerzucona do Polski, gdzie broni linii rzeki San. We wrześniu 1944 roku w związku z ofensywą radziecką zostaje przerzucona na Węgry, gdzie bierze udział w kontrnatarciu pod Debreczynem. Pod koniec grudnia 1944 roku została przerzucona do Słowacji a w lutym 1945 roku do Prusy Wschodnich.
W trakcie walk na terenie Prus Wschodnich zostaje rozbita, część rozbitych oddziałów w marcu 1945 roku zostaje ewakuowana drogą morską do Szlezwik-Holsztynu. Kapituluje w maju 1945 roku przed wojskami brytyjskimi.
[edytuj] Dowódcy:
- gen. kaw. Kurt Feldt (1941 – 1942)
- gen. wojsk panc. Bruno Ritter von Hauenschild (1942)
- gen. por. Arno von Lenski (1942 – 1943)
- odtworzona
- gen. wojsk panc. Maximilian Freiherr von Edelsheim (1943 – 1944)
- gen. mjr Gustav-Adolf von Nostitz-Wallwitz (1944 – 1945)
- mjr Rudolf von Knebel-Döberitz (1945) – resztki oddziałów
[edytuj] Skład:
[edytuj] 1942
- 24 pułk pancerny (Panzer-Regiment 24)
- 24 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 24)
- 21 pułk strzelców (Schützen-Regiment 21)
- 26 pułk strzelców (Schützen-Regiment 26)
- 4 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 4)
- 89 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 89)
- 40 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 40)
- 40 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 40)
- 40 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 40)
- 86 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 86)
[edytuj] 1943
- 24 pułk pancerny (Panzer-Regiment 24)
- 21 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 21)
- 26 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 26)
- 89 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 89)
- 24 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 24)
- 283 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 283)
- 40 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 40)
- 40 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 40)
- 86 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 86)
