Chamar-Daban
Z Wikipedii
Chamar-Daban, Chamar Daban[1] (ros. Хамар-дабан) – pasmo górskie w Rosji, należące do bajkalidów, ciągnące się w jej azjatyckiej części, na południowo-wschodnim brzegu Bajkału (głównie Buriacja, na północ od granicy z Mongolią) o długości ok 420 km i szerokości 65 km[1]. Na zachodzie góry graniczą z doliną Irkutu, a na wschodzie z dolnym biegiem Selengi. Średnia wysokość szczytów waha się pomiędzy 1500 a 1800 m n.p.m. Wysokość masywów zlokalizowanych w okolicy Bajkału sięga ponad 2000 m n.p.m. - najwyższy szczyt to Bajszynt-Uła (Байшинт-Ула) 2995 m n.p.m.[2]
Pasmo zbudowane jest głównie z takich skał jak łupki krystaliczne, bazalty z intruzjami granitoidów, gnejsy oraz wapienie.
Główną formacją roślinną porastającą pasmo jest tajga, w której przeważają takie drzewa jak jodła, limba, modrzew i topola. Las kończy sie na wysokości ok. 1700 m n.p.m. Powyżej góry porastają zarośla karłowatej limby, tundra górska, łąki i skaliste piargi. Zdarzają sie także górskie stepy. Występują tu doliny i kaniony, wodospady i polodowcowe jeziora.
Sieć osadnicza jest słabo rozwinięta, miejscowa ludność zajmuje się głównie rolnictwem i pasterstwem. W 1969 r. w środkowej części pasma utworzono Rezerwat Bajkalski, o łącznej powierzchni równej 165,7 tys. ha[1].
Niedaleko gór znajdują się stacje Kolei Transsyberyjskiej: Sludianka i Mysowa (Babuszkin).
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Wielka Encyklopedia PWN, Warszawa 2001, t. 5, s. 318, ISBN 8301133570 t. 1-30, ISBN 8301134437 t. 5
- ↑ Szlak Transsyberyjski. Moskwa – Bajkał – Mongolia – Pekin, Bezdroża, Kraków 2002, ISBN 83-913283-8-4
