Dywizjon Pancerny

Z Wikipedii

Dywizjon Pancerny (Dywizjon rozpoznawczy brygady kawalerii) - samodzielny pododdział czołgów i samochodów pancernych Wojska Polskiego wystawiony w mobilizacji alarmowej i walczący w kampanii wrześniowej 1939 w składzie wielkich jednostek kawalerii.

Spis treści 1 Przeznaczenie 2 Skład 2.1 Dowództwo i pododdziały dywizjonu 2.2 szwadron samochodów pancernych 2.3 szwadron czołgów rozpoznawczych TK/TKS 2.4 szwadron techniczno-gospodarczy 3 Wyposażenie 3.1 Etat dywizjonu przewidywał: 4 Źródła: 5 Przypisy 6 Zobacz też

[edytuj] Przeznaczenie

Był to samodzielny pododdział znajdujący się w składzie każdej z jedenastu brygad kawalerii w 1939.

Dywizjony rozpoznawcze stanowiły niezmiernie cenny komponent brygad kawalerii i były bardzo intensywnie wykorzystywane przez dowództwo, przede wszystkim zgodnie z ich przeznaczeniem, tj. do zadań rozpoznania.

Znane są jednak liczne przypadki skutecznego wsparcia (przede wszystkim przez szwadrony TK/TKS) walk pułków kawalerii, udział w pościgu (np. nad Bzurą) oraz w działaniach opóźniających.

[edytuj] Skład

[edytuj] Dowództwo i pododdziały dywizjonu

• poczet dowódcy dywizjonu z gońcami
• drużyna łączności:
  • patrol radiotelegraficzny
  • patrol łączności z lotnictwem
• drużyna regulacji ruchu
• drużyna pionierów
• służby kwatermistrzowskie

Razem w dowództwie:

3 oficerów, 20 podoficerów, 27 szeregowców

samochód pancerny, 2 samochody osobowe, 2 samochody z radiostacjami N.2, 2 furgonetki, 1 sanitarka, samochód ciężarowy, 8 motocykli

[edytuj] szwadron samochodów pancernych

• poczet dowódcy
  • patrole łączności radiowej i z lotnictwem,
• 2 x pluton samochodów pancernych
• drużyna gospodarcza.

Razem w szwadronie:

3 oficerów, 17 podoficerów, 25 szeregowców;

7 samochodów pancernych, samochód osobowy, samochód z radiostacją N2, 4 samochody ciężarowe, 5 motocykli, przyczepa na paliwo, kuchnia polowa

[edytuj] szwadron czołgów rozpoznawczych TK/TKS

• poczet dowódcy
  • patrole łączności radiowej i z lotnictwem
• 2 x pluton czołgów
• drużyna gospodarcza

Razem w szwadronie:

3 oficerów, 21 podoficerów, 2 szeregowców;

13 czołgów, terenowy samochód osobowy, samochód z radiostacją N.2, 2 samochody ciężarowe, 5 motocykli, 2 przyczepy towarzyszące, przyczepa na paliwo, kuchnia polowa

[edytuj] szwadron techniczno-gospodarczy

• drużyna techniczna
• drużyna gospodarcza
• tabor
• załogi zapasowe

Razem w szwadronie

1 oficer, 11 podoficerów, 31 szeregowców

samochód-warsztat, 2 cysterny, 9 samochodów ciężarowych, ciągnik, 1 motocykl, transporter czołgów, 3 przyczepy na paliwo, kuchnia polowa

Ogółem dywizjon liczył 10 oficerów, 69 podoficerów i 112 szeregowców.

[edytuj] Wyposażenie

Większość szwadronów samochodów pancernych była wyposażona w 2,2-tonowe wozy wzór 34-II, jeden zaś w 4,8-tonowe samochody Ursus wz. 29.

Szwadron czołgów rozpoznawczych to 11 czołgów TK lub TKS.

Ze względu na bardzo słabe opancerzenie i uzbrojenie te 2,5-tonowe czołgi zasługiwały raczej na nazwę "tankietek".

[edytuj] Etat dywizjonu przewidywał:

• 13 czołgów rozpoznawczych TK-3 lub TKS
• 8 samochodów pancernych wz. 34 lub wz. 29
• 16 samochodów ciężarowych Polski Fiat 621 L lub URSUS
• 8 terenowych samochodów osobowych Polski Fiat 508/III Łazik
• 2 samochody Polski Fiat 508/III wz. 35 furgon (odkryty)
• 1 sanitarka Polski Fiat 614
• 1 samochód-warsztat
• 2 samochody-cysterny
• 1 ciągnik
• 19 motocykli Sokół 600 i Sokół 1000
• 1 transporter czołgów ^[1]
• 6 przyczep (w tym 3 na paliwo)
• 3 kuchnie polowe

[edytuj] Źródła:

• Rajmund Szubański, Polska broń Pancerna 1939, Wydawnictwo MON, Warszawa 1989, wyd. II poprawione i uzupełnione, ISBN 83-11-07660-X, ss. 304-305

Przypisy

[edytuj] Zobacz też