Głojsce
Z Wikipedii
| Głojsce | |
| Województwo | podkarpackie |
| Powiat | krośnieński |
| Gmina | Dukla |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
13 |
Głojsce – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dukla.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
[edytuj] Historia
W 1354 r. król Kazimierz Wielki sprzedał Głojsce i Kopytową i Łubno za 700 grzywien synom Mikołaja Bogorii. Sołectwo powierzył on Mikołajowi de Copitoh i jego następcom. Wieś wymieniana jest w dokumencie wydanym w dniu 17 sierpnia 1366 roku przez Kazimierza Wielkiego. Wystawiony we Włodzimierzu dokument zatwierdzał podział majątku kanclerza Janusza (Suchywilka) i darowanie części majątku swym bratankom. Dobrami Kanclerza podzielili się Janusz, Piotr i Mikołaj - synowie Jakuba Cztana z Kobylan. Głosce przypadły Januszowi.
W dokumencie lokacyjnym Dukli z 1373 roku Głojsce wymieniane są jako jedna z wsi, w okolicy której ustala się lokalizację miasta i jego granice. W 1388 r. Peszko Bogoria w Krakowie sprzedał wobec królowej Jadwigi, Głojsce wraz ze Kopytową i Zręcinem. Jan Długosz podaje, że dziesięcina zbierana w Głojscach była dobrem kościelnym i należała do Kolegiaty św. Floriana w Krakowie. W dokumentach sądowych z XV wieku zapisane zostały imiona niektórych dzierżawców wsi:
W 1467 r. Jan Kobyleński został pozwany przez Mikołaja i Katarzynę Stadnickich oraz Jana i Krzesława Wojszyków, rodzeństwo przyrodnie niepodzielone, dziedziców Żmigrodu o to, że nie chce z nimi dokonać rozgraniczenia i usypania kopców między ich posiadłościami: Siedliskami, Lisią Górą (dziś Łysa Góra) a należącymi do niego: Makowiskami, Leszczyną, Draganową i Głoścami (dziś Głojsce). Czyli Głojsce w 1467 r. należały do Jan Kobylańskiego.
Rejestry poborowych z lat 1508 i 1536 podają, że we wsi stała karczma i młyn. Zachowane dokumenty sądowe wymieniają dzierżawców wsi:
W 1776 Głojsce należały do Czartoryskich. W 1799 roku Głojsce kupił od Strowskiego Franciszek Stadnicki(zm.w 1810 r. i pochowany w grobowcu w dukielskiej Farze). Córka Franciszka Stadnickiego, Helena Stadnicka poślubiła gen. Wojciecha Męcińskiego h. Poraj, dziedzica Żadek (zm. 1839)- (mjr. pospolitego ruszenia, rotmistrza ziemskiego województwa krakowskiego), i wniosła mężowi w posagu Głojsce i Duklę. W styczniu 1846 r. hr. Cezary Męciński odmówił wojskowego wsparcia powstania krakowskiego. Jeszcze w 1878 r. hr. Cezary Męciński i Adam Męciński byli właścicielami Głojsc i Dukli. Ostatnim ich właścicielem był Adam Męciński.
W Głojscach był wydzielony obszar dworski, lecz nie był on zabudowany. W jego skład wchodziły grunty rolne, pastwiska i las. Na początku XX wieku we wsi mieszkało 7 Żydów.
W czasie oparacji dukielskiej 12 -14 września 1944 r.i natarcia 121 dywizja piechoty korpusu kawalerii gen. Baranowa i 25 korpusu panc. 70 dywizji piechoty, Armii Radzieckiej, aktywne było lotnictwo radzieckie i niemieckie. Wieś została spalona i po wojnie odbudowana.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Siedziba gminy: Dukla
Wsie sołeckie: Barwinek • Cergowa • Chyrowa • Daliowa • Głojsce • Iwla • Jaśliska • Jasionka • Lipowica • Łęki Dukielskie • Mszana • Myszkowskie • Nadole • Nowa Wieś • Olchowiec • Posada Jaśliska • Równe • Szklary • Teodorówka • Trzciana • Tylawa • Wietrzno • Wola Niżna • Zawadka Rymanowska • Zboiska • Zyndranowa
