Genowefa Lichocińska
Z Wikipedii
Genowefa Lichocińska (ur. 2 grudnia 1915 r. w Łodzi, zm. 10 sierpnia 1995 r. w Łodzi) - nauczycielka i łódzki działacz turystyczny, jedyna kobieta w Łódzkim Oddziale Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego po 1945 r.
Spis treści |
[edytuj] Nauka i praca zawodowa
Urodziła się w Łodzi i tu w 1936 r. ukończyła gimnazjum. W 1937 r. została nauczycielką w Grodnie, ale wkrótce przeniosła się do Łodzi. W latach hitlerowskiej okupacji 1939-1945 prowadziła w Łodzi tajne nauczanie. Po II wojnie światowej do emerytury pracowała jako nauczycielka.
[edytuj] Działalność pozazawodowa
W 1937 r. w Grodnie wstąpiła do Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Po wojnie pomagała reaktywować Łódzki Oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, będąc w tym gronie jedyną kobietą.
Polskie Towarzystwo Tatrzańskie i Polskie Towarzystwo Krajoznawcze w grudniu 1950 r. na zjeździe połączeniowym w Warszawie utworzyły Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Połączenie PTK i PTT w Łodzi nastąpiło w marcu 1951 r. i na zebraniu połączeniowym Genowefa Lichocińska weszła w skład Zarządu Łódzkiego Okręgu Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Po wyodrębnieniu się Oddziału Łódzkiego PTTK weszła w skład tego Oddziału, pełniąc jednocześnie funkcje w Zarządzie Okręgu PTTK i jego komisjach. Z PTTK związana była do końca życia, w ostatnim okresie działała w Klubie Seniora Oddziału Łódzkiego PTTK.
Wędrowała po Górach Świętokrzyskich, Sudetach, Bieszczadach, Tatrach.
W 1953 r. zdobyła Dużą Złotą Odznakę GOT (Górska Odznaka Turystyczna PTTK). Wkrótce, jako pierwsza w Łodzi kobieta zostaje przodownikiem GOT (nr. leg. 448). Po latach została Honorowym Przodownikiem GOT.
Była pierwszą przewodniczącą pierwszej Komisji Turystyki Górskiej Okręgu Łódzkiego PTTK.
Była członkiem Zarządu Głównego PTTK a potem członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej PTTK.
W 1951 r. zainicjowała pierwsze w Łodzi ale i w kraju górskie obozy wędrowne organizowane wspólnie przez Okręg Łódzki PTTK i Fundusz Wczasów Pracowniczych. W innych ośrodkach takie obozy organizowano od 1952 r. czerpiąc z doświadczeń łódzkich.
W 1954 r. zorganizowała pierwszą po wojnie wycieczkę łodzian w Góry Świętokrzyskie.
W 1955 r. zorganizowała pierwszą po wojnie wycieczkę łodzian w Bieszczady.
[edytuj] Odznaczenia
Odznaczona wieloma odznaczeniami organizacyjnymi, m.in. Złotą Honorową Odznaką PTTK i Odznaką im. Jana Czeraszkiewicza.
Ostatnich kilkanaście lat swojego życia mieszkała w Domu Złotej Jesieni przy ul. M. Ćwiklińskiej na Widzewie-Wschodzie. Zmarła tam 10 sierpnia 1995 r. i pochowana jest na pobliskim cmentarzu katolickim na Zarzewie w Łodzi.
[edytuj] Źródła
Biogram opracowany na podstawie materiałów Oddziałowej Komisji Historii i Tradycji Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego - Słownik biograficzny łódzkich działaczy krajoznawstwa i turystyki. cz. II 1996
