Get up with It

Z Wikipedii

Get up with It
Album studyjny Milesa Davisa
Wydany	19 kwietnia 1974
Nagrywany	maj 1970 - październik 1974
Gatunek	jazz, jazz rock, fusion, funk
Długość	2:03:06
Wytwórnia	Columbia
Producent	Teo Macero
Oceny
All Music Rolling Stone
Płyta po płycie
Big Fun (1974)	Get up with It (1974)	Dark Magus: Live at Carnegie Hall (1974)

Get up with It - podwójny album złożony z utworów nagranych przez Milesa Davisa pomiędzy majem 1970 r. a październikiem 1974 r. oraz wydany przez firmę nagraniową Columbia w 1974 roku

Spis treści 1 Charakter albumu 2 Muzycy 3 Spis utworów 3.1 Płyta pierwsza (I) 3.2 Płyta druga (II) 3.3 Płyta pierwsza 3.3.1 Strona pierwsza 3.3.2 Strona druga 3.4 Płyta druga 3.4.1 Strona trzecia 3.4.2 Strona czwarta 4 Opis płyty 4.1 Płyta analogowa (winylowa) 4.2 Wznowienie na CD 5 Przypisy 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Charakter albumu

Wiosną 1974 r grupa Milesa Davisa wróciła z tournée po Brazylii do USA. W tym czasie zmarł Duke Ellington, którego Davis niezwykle szanował. Utwór He Loved Him Madly jest hołdem Milesa dla Duke'a; tytuł utworu jest parafrazą słów jakimi Ellington zwracał się jego swojej widowni.

Podstawowe utwory albumu - He Loved Him Madly oraz Calypso Frelimo - chcociaż nagrane na różnych sesjach ustalają brzmienie tej płyty; oba zostały nagrane przez oktety różniące się tylko dwoma muzykami. W nagraniu poświęconym Ellingtonowi Davis zrezygnował w ogóle z saksofonu; jego miejsce zajmuje poważnie brzmiący flet altowy. Podstawową tonacją utworu jest c mol. Atmosfera utworu jest ciężka i tajemniczna - Davis grał podobno w utworze na organach^[1]

Utwór Honky Tonk pochodzi z okresu sesji sprzed albumu Live-Evil; Miles gra w tym utworze na niezelektryfikowanej trąbce.

Rated X został nagrany przez tych samych muzyków, którzy wzięli udział w sesjach do On the Corner. Jego charakterystyczną cechą jest bardzo gęsty szesnastkowy rytm skontrastowany z dysonansowymi organami. Atmosfera tego utworu przypomina niektóre dzieła współczesnych kompozytorów europejskich, zwłaszcza Xenakisa, Lutosławskiego i Pendereckiego.

Calypso Frelimo jest pokazem mistrzostwa gry Davisa na trąbce, który wykorzystuje tu prawie wszystkie techniki wydobywania dźwięku z tego instrumentu. Ma miejscami dość wyraźne latynoskie odczucie.

Red China Blues jest właściwie klasycznym bluesem. Miles często wykorzystuje tu staccato. Jest to najprostszy utwór na albumie, co go w pewien sposób wyróżnia.

Maiysha i Mtume są ostatnimi nagranymi utworami z całej płyty. Maiysha w pewien sposób zapowiada Milesa z lat 80. XX wieku, pod wyraźnym wpływem muzyki pop. Utwór ten kończy się niemal hendriksowskim solem gitarowym. Mtume - poświecony perkusiście Jamesowi "Mtume" Foremanowi akcent kładzie na rytmie i rozwija się wokół akordu Eb.

Billy Preston - nagrany w 1972 r. w okresie, gdy brzmienie Milesa było dość funkowe, co podkreślał basista Michael Henderson.

Get up with It był ostatnim albumem Davisa przed jego kilkuletnim odosobnieniem.

[edytuj] Muzycy

• Miles Davis - trąbka
• Dave Liebman - flet altowy I 1; flet II 1,
• Steve Grossman - saksofon sopranowy I 3,
• John Stubblefield - saksofon sopranowy II 1;
• Carlos Garnett - saksofon sopranowy II 4;
• Sonny Fortune - flet I 2; II 3;
• Wally Chambers - harmonijka II 2,
• Pete Cosey - gitara I 1, 2; II 1, 3,
• Reggie Lucas - gitara I 1, 2, 4; II 1, 3, 4;
• Dominique Gaumont - gitara I 1, 2,
• John McLaughlin - gitara I 3,
• Cornell Dupree - gitara II 2,
• Keith Jarrett - elektryczne pianino I 3,
• Herbie Hancock - klawinet I 3,
• Cedric Lawson - elektryczne pianino I 4; II 4;
• Michael Henderson - gitara basowa I 1, 2, 3, 4; II 1, 2, 3, 4;
• Khalil Balakrishna - elektryczny sitar I 4; II 4;
• Al Foster - perkusja I 1, 2, 4; II 1, 2, 3, 4;
• Billy Cobham - perkusja I 3,
• Bernard Purdie - perkusja II 2,
• Mtume - instrumenty perkusyjne I 1, 2, 4; II 1, 2, 3, 4;
• Airto Moreira - instrumenty perkusyjne I 3,
• Badal Roy - tabla I 4; II 4;
• Wade Marcus - aranżacja instrumentów dętych II 2;
• Billy Jackson - aranżacja rytmu II 2;

[edytuj] Spis utworów

CD

[edytuj] Płyta pierwsza (I)

1. He Loved Him Madly [32:13]
2. Maiysha [14:51]
3. Honky Tonk [5:53]
4. Rated X [6:51]

[edytuj] Płyta druga (II)

1. Calypso Frelimo [32:06]
2. Red China Blues [4:07]
3. Mtume [15:09]
4. Billy Preston [12:36]

Album analogowy (winyl)

[edytuj] Płyta pierwsza

[edytuj] Strona pierwsza

1. He Loved Me Madly

[edytuj] Strona druga

1. Maiysha
2. Honky Tonk
3. Rated X

[edytuj] Płyta druga

[edytuj] Strona trzecia

1. Calypso Frelimo

[edytuj] Strona czwarta

1. Red China Blues
2. Mtume
3. Billy Preston

[edytuj] Opis płyty

[edytuj] Płyta analogowa (winylowa)

• Producent - Teo Macero; Teo Macero i Billy Jackson Red China Blues
• Inżynier dźwięku - Stan Tonkel
• Miksowanie - Stan Weiss, John Guerriere
• Daty nagrania - 19 maja 1970 (I 3); 9 marca 1972 (II 2); 6 września 1972 (I 4); 8 grudnia 1972 (II 4); 17 września 1973 (II 1); 19 lub 20 czerwca 1974 (I 1); 7 października 1974 (I 2; II 3)
• Miejsce nagrania - Columbia Studio E, Nowy Jork
• Czas albumu - dysk I: 59 min. 8 sek.; dysk 2: 63 min. 58 sek. Całość - 2 godz. 3 min. 6 sek.
• Data wydania - 22 listopada 1974
• Okładka - Teresa Alfieri
• Fotografia na okładce - Giuseppe Pino
• Odręczne pismo (na okładce) - Andy Engel
• Inne fotografie - Paul Slaughter
• Firma nagraniowa - Columbia
• Numer katalogowy -

[edytuj] Wznowienie na CD

• Producent - Bob Belden
• Cyfrowy remastering - Seth Foster
• Studio - Sony Music Studios, Nowy Jork
• Dyrektor projektu - Seth Rothstein
• Kierownik artystyczny - Howard Fritzson
• Koordynator A & R - Patti Matheny i Darren Salmieri
• Legacy A & R - Steve Berkowitz
• Projekt - Randall Martin
• Fotografie we wkładce - Urve Kuusik
• Firma nagraniowa - Columbia/Legacy
• Numer katalogowy - C2K 63970
• ©1974, 2000 Sony Music Entertainment, Inc.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Recenzja ang.