Grigorij Serper

Z Wikipedii

Grigorij Serper
Państwo	ZSRR Uzbekistan Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	14 września 1969 Taszkent
Tytuł szachowy	arcymistrz (1992)
Ranking	2522 (01.04.2008)
Miejsce w kraju	21

Grigorij Serper, ros. Григорий Юрьевич Серпер, ang. Gregory Serper (ur. 14 września 1969 w Taszkencie) – amerykański szachista pochodzenia uzbeckiego, arcymistrz od 1992 r.

Grę w szachy poznał w wieku 6 lat. Mając 15 lat po raz pierwszy zwyciężył zawodnika z tytułem arcymistrzowskim, a rok później przyjęty został do słynnej szkoły szachowej prowadzonej przez Michaiła Botwinnika i Garriego Kasparowa, do której uczęszczali najlepsi młodzi radzieccy szachiści. Pierwszy międzynarodowy sukces odniósł w 1987 r. w Baguio, zdobywając brązowy medal mistrzostw świata juniorów do lat 20^[1]. W kolejnych mistrzostwach świata juniorów do lat 20 (Adelajda, 1988) powtórzył to osiągnięcie, ponownie zdobywając brązowy medal (podzielił I-IV m. wspólnie z Wasilijem Iwanczukiem, Borysem Gelfandem i Joelem Lautierem). Na przełomie 1989 i 1990 r. odniósł kolejny sukces, zdobywając w Arnhem tytuł mistrza Europy w tej kategorii wiekowej^[2]. W 1991 r. zwyciężył w otwartym turnieju Peer Gynt w Gausdal, natomiast w 1992 r. podzielił II m. (za Siergiejem Tiwiakowem, wspólnie z m.in. Jaanem Ehlvestem, Władimirem Małaniukiem, Konstantinem Asiejewem i Władimirem Jepiszynem) w memoriale Aleksandra Alechina w Moskwie. W tym czasie należał już do ścisłej czołówki uzbeckich szachistów, w 1992 i 1994 r. reprezentując swój kraj na szachowych olimpiadach, a w 1993 r. – na drużynowych mistrzostwach świata. Najbardziej udanym z tych startów był olimpijski turniej w 1992 r. w Manili, gdzie szachiści uzbeccy sprawili dużą niespodziankę, zdobywając srebrne medale^[3]. Sukcesy na początku lat 90. zakwalifikowały go do pierwszej światowej setki, na liście rankingowej w dniu 1 stycznia 1993 r. posiadał 2590 punktów (jest to jego dotychczasowy rekord) i zajmował dzielone 59-63. miejsce na świecie (oraz jednocześnie 1. wśród uzbeckich szachistów)^[4]. W 1994 r. podzielił I m. (wspólnie z Wadimem Zwiagincewem, Władimirem Akopianem, Piotrem Swidlerem i Jaanem Ehlvestem) w Sankt Petersburgu^[5]. W styczniu 1996 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i od 1997 r. reprezentuje ten kraj w międzynarodowych rozgrywkach. W 1999 r. zwyciężył w turnieju World Open w Filadelfii oraz zdobył tytuł indywidualnego wicemistrza Stanów Zjednoczonych, w finale turnieju rozgrywanego systemem pucharowym przegrywając z Borysem Gulko (w półfinale wyeliminował Aleksandra Jermolińskiego). Dzięki temu sukcesowi zakwalifikował sie do rozegranego w 2000 r. w New Delhi pucharowego turnieju o mistrzostwo świata, w I rundzie zwyciężając Amira Bagheri, w II – Aleksandra Iwanowa, natomiast w III – przegrywając z Aleksandrem Griszczukiem^[6]. W kolejnych latach startował wyłącznie turniejach organizowanych na terenie Stanów Zjednoczonych, jeden z większych sukcesów osiągając w 2004 r. w La Jolla, gdzie podzielił III m. w mistrzostwach kraju (na rok 2005)^[7]. W 2008 r. zwyciężył w mistrzostwach Waszyngtonu^[8].